Terug in de tijd
Door: Jannie
Blijf op de hoogte en volg Jannie
06 Juli 2007 | Nederland, Zoetermeer
Voor alle mensen die zich afvragen: 'Wat deden zij in Indonesia, vijftien jaar geleden???
Een korte samenvatting.... In 1987 kreeg Jan een baan op het LEHRI, het Lembang Horticulture Research Institute. Op één van de foto's zie je de projectauto staan en als je goed kijkt zie je op de deur van de auto iets groens, tuinbouwachtigs, het logo van het ATA395 project. Het doel van het project was hulp bieden bij de teelt van groenten op Java en zo zorgen voor meer vitamines in het voedsel van de stadsbewoners en verbetering van het inkomen van de mensen op het platteland. Jan deed het economische deel van het project:Samen met de Indonesische onderzoekers in kaart brengen waar de gewassen (twintig verschillende groenten)groeien, bedrijfstypen indelen en van de goed functionerende bedrijven uitzoeken wat het verschil maakt, wat hen tot succesvolle ondernemers maakt. Daarom waren we bijna vijf jaar in Lembang en woonden er op de helling van de vulkaan, de Tangkuban Prahu, de omgekeerde boot.
Lembang was een prima plaats om te wonen, alhoewel het er, net als op dit moment in Nederland, heel erg veel kon regenen en keihard onweren. De wolken hingen in de regentijd laag in het dal en de lucht kon dan wekenlang deprimerend donkergrijs zijn. Eén voordeel: Het werd nooit echt koud, een jas hebben we niet nodig gehad, een paraplu wel! In Lembang woonden we op het 'Komplek Pertanian': Een aantal huizen dat hoorde bij het onderzoeksinstituut dat aan de andere kant van het dal lag. In één van de huizen woonde de familie Azis, Pak Azis was de directeur van het Lehri, Lies zijn vrouw, was degene die veel regelde rond onze huizen. Zij heeft mij op sleeptouw genomen de eerste weken in Indonesia. Haar oudste dochter Fien, kwam ook veel bij ons. Fien is blind, en heel erg slim. Ze wilde graag engels met ons praten en hielp ons met Indonesisch leren. Van de familie Azis hebben we al jaren niets meer gehoord maar met Ika, Yuyun en Adi (zij staan op de foto's) hebben we nog steeds contact. Hun moeder en oma, Ma Nih, was onze hulp in Lembang. Een supervrolijke enthousiaste vrouw, die elke ochtend om 6.00 uur zachtjes het huis binnenkwam en dan de tafel dekte en de kamer veegde. Daarna deed ze de was en later op de dag ging ik samen met haar in de delman of kretek (paard en wagentje, het openbaar vervoer in Lembang)naar de markt in het dorp. Ma Nih werd al ziek toen wij nog in Lembang waren en is een aantal jaren na ons vertrek overleden. Het zal heel vreemd en verdrietig zijn om in Lembang te zijn zonder haar. Ze was als een moeder voor ons. Ika, haar dochter paste vaak op Aletta en Jelmer. Yuyun en Adi, Ika's kinderen speelden elke dag bij ons. Zij waren vijf en drie jaar oud toen wij kwamen. Yuyun is nu getrouwd, heeft een een zoontje van vier en woont in Jakarta. Marcel, een collega van Jan is pasgeleden in Lembang geweest en is bij Ika op bezoek gegaan. Ik had hem wat cadeautjes meegegeven, waaronder een pak Nesquik, chocolademelkpoeder. Dat was als een bom ontploft in zijn koffer....Oeps, ik ga de komende week allerlei pakjes kopen om mee te nemen naar Lembang, maar geen Nesquik dus!
Het is een heel verhaal geworden, bedankt voor het lezen, als je tot hier bent gekomen en ook hartelijk bedankt voor jullie reacties en ideeën, die voelen als kleine cadeautjes die wij meenemen op reis!
Een korte samenvatting.... In 1987 kreeg Jan een baan op het LEHRI, het Lembang Horticulture Research Institute. Op één van de foto's zie je de projectauto staan en als je goed kijkt zie je op de deur van de auto iets groens, tuinbouwachtigs, het logo van het ATA395 project. Het doel van het project was hulp bieden bij de teelt van groenten op Java en zo zorgen voor meer vitamines in het voedsel van de stadsbewoners en verbetering van het inkomen van de mensen op het platteland. Jan deed het economische deel van het project:Samen met de Indonesische onderzoekers in kaart brengen waar de gewassen (twintig verschillende groenten)groeien, bedrijfstypen indelen en van de goed functionerende bedrijven uitzoeken wat het verschil maakt, wat hen tot succesvolle ondernemers maakt. Daarom waren we bijna vijf jaar in Lembang en woonden er op de helling van de vulkaan, de Tangkuban Prahu, de omgekeerde boot.
Lembang was een prima plaats om te wonen, alhoewel het er, net als op dit moment in Nederland, heel erg veel kon regenen en keihard onweren. De wolken hingen in de regentijd laag in het dal en de lucht kon dan wekenlang deprimerend donkergrijs zijn. Eén voordeel: Het werd nooit echt koud, een jas hebben we niet nodig gehad, een paraplu wel! In Lembang woonden we op het 'Komplek Pertanian': Een aantal huizen dat hoorde bij het onderzoeksinstituut dat aan de andere kant van het dal lag. In één van de huizen woonde de familie Azis, Pak Azis was de directeur van het Lehri, Lies zijn vrouw, was degene die veel regelde rond onze huizen. Zij heeft mij op sleeptouw genomen de eerste weken in Indonesia. Haar oudste dochter Fien, kwam ook veel bij ons. Fien is blind, en heel erg slim. Ze wilde graag engels met ons praten en hielp ons met Indonesisch leren. Van de familie Azis hebben we al jaren niets meer gehoord maar met Ika, Yuyun en Adi (zij staan op de foto's) hebben we nog steeds contact. Hun moeder en oma, Ma Nih, was onze hulp in Lembang. Een supervrolijke enthousiaste vrouw, die elke ochtend om 6.00 uur zachtjes het huis binnenkwam en dan de tafel dekte en de kamer veegde. Daarna deed ze de was en later op de dag ging ik samen met haar in de delman of kretek (paard en wagentje, het openbaar vervoer in Lembang)naar de markt in het dorp. Ma Nih werd al ziek toen wij nog in Lembang waren en is een aantal jaren na ons vertrek overleden. Het zal heel vreemd en verdrietig zijn om in Lembang te zijn zonder haar. Ze was als een moeder voor ons. Ika, haar dochter paste vaak op Aletta en Jelmer. Yuyun en Adi, Ika's kinderen speelden elke dag bij ons. Zij waren vijf en drie jaar oud toen wij kwamen. Yuyun is nu getrouwd, heeft een een zoontje van vier en woont in Jakarta. Marcel, een collega van Jan is pasgeleden in Lembang geweest en is bij Ika op bezoek gegaan. Ik had hem wat cadeautjes meegegeven, waaronder een pak Nesquik, chocolademelkpoeder. Dat was als een bom ontploft in zijn koffer....Oeps, ik ga de komende week allerlei pakjes kopen om mee te nemen naar Lembang, maar geen Nesquik dus!
Het is een heel verhaal geworden, bedankt voor het lezen, als je tot hier bent gekomen en ook hartelijk bedankt voor jullie reacties en ideeën, die voelen als kleine cadeautjes die wij meenemen op reis!
-
07 Juli 2007 - 08:53
Angela Vd Vlugt:
Lieve familie,
Ik ga graag met jullie mee op reis, want het moet wel heel bijzonder zijn om oude vrienden uit een ander land weer te mogen ontmoeten...ik denk dat het echt als thuiskomen zal voelen....Voor Aletta en Jelmer lijkt het me een fantastische idee dat zij terug aan kijken in een stukje kindertijd wat ze niet allemaal bewust hebben meegemaakt en nu echt een beetje werkelijkheid gaat worden....
Geniet van ieder dag en sla het op in je hart....een mooie plek voor herinneringen en vriendschap.
Angela
-
07 Juli 2007 - 11:09
Trinette Van Selling:
Hoi Jan, Jannie, Alette en Jelmer,
Jullie gaan terug naar Indonesie, wat heerlijk! Als ik je verhaal lees, Jannie, ga ik mee terug in de tijd... Wat was het heerlijk in Lembang en wat speelden jullie daar een grote rol in! We hebben zulke leuke dingen gedaan, het zijn allemaal fantastische herinneringen. Aletta en Jelmer waren peutertjes toen. De tijd vliegt, geniet er dus met volle teugen van!
Liefs, Trinette -
08 Juli 2007 - 16:01
Tante Janny En Oom A:
Leuk om weer eens iets over jullie reis naar Lembang te horen.En wat leuk dat we op deze manier nog meer kunnen horen.
We wensen jullie een fijne vakantie toe met veel goede belevenissen! -
10 Juli 2007 - 15:49
Mieke Brouwer:
Leuk om dat zo te doen, ik zal zeker geregeld kijken. Ben benieuwd hoe jullie het hebben daar. Als ik je niet meer zie: Goede reis!
Mieke -
10 Juli 2007 - 18:12
Jeannette:
lieve vier,
Heel goede reis gewenst en heel gaaf om zo het verhaal van vroeger te lezen. Het lijkt me dat juist door deze reis en alleen al de voorbereidingen er weer van allerlei herinneringen boven komen.
Alle goeds gewenst,
liefs en groet,
Jeannette
-
11 Juli 2007 - 08:51
Henk Van Der Brug:
Je e-mail was verzonden naar ons oude adres, daarom lees ik het nu pas.
Ik ben erg benieuwd naar jullie verhalen. Tref je nog mensen van toen?Wat is er veranderd in die 15 jaar met de mensen en de omgeving en wat is nog precies zo als 15 jaar geleden? Wat is er gebeurd met de adviezen van Jan of de veranderingen die in gang zijn gezet? Is daar nog iets van terug te vinden?
We wensen jullie een heel goede reis toe en heel veel plezier daar.
We hopen dat jullie er later als gezin met evenveel plezier op terugkijken als wij op onze reis naar zuidelijk Afrika enkele jaren geleden.
Henk en Willemien -
12 Juli 2007 - 07:34
Johan Kieft:
Sommige mensen zoals ik wonen nog steeds in Indonesia. Als je naar Indonesia ga, kom dan langs. mijn telefoon numers zijn +62-8111533659 en thuis +62-217803283. De deur staat altijd open. Maar bereidt je wel voor op vier kinderen.
Tijd om oude herinneringen op te halen. Ik ben zelf nog in December in Lembang geweest (na 15 jaar). Wel veel verandert maar toch ook nog veel herkenbaar.
Ik moet weer aan de slag. Tot in Indonesia!!
Johan -
12 Juli 2007 - 13:57
Ryanne:
Hoihoi,
nog 1 nachtje en dan gaan jullie....
veel plezier!
ik hoop dat het nu wel lukt:)
xoxox ryanne -
12 Juli 2007 - 18:51
Joyce, Henk:
Wat een prachtig verhaal, ik denk dat jullie een goed tijd daar tegemoet gaan. Vast leuk om oude bekenden weer te zien.
We wensen jullie een geweldige tijd, neem kleine doosjes de Ruijter mee, dat vinden ze vast een leuk cadeautje, dropjes doen het ook goed.veel liefs,
Joyce -
12 Juli 2007 - 22:40
Pieter V. M.:
Beste JalanJalan,
Ook vanuit Luttelgeest willen we jullie een hele fijne reis toewensen!
Wij zullen zorgen dat Opa & Oma de print versie van "waar ben je nu" ontvangen,
een mooi klusje voor Ryanne en Maarten
in de vakantie.
Nou langs deze weg gelijk maar even de groeten doen aan Trinette en ook aan Johan K , bij jullie in Lembang gezien en na al die jaren zeker niet vergeten,
(vooral Johan en de paardetaxi)
Ik zal nog even de ladder platleggen en de z kat opsluiten en wens jullie alle goeds.
groeten Hilda,Ryanne,Maarten en Pieter -
13 Juli 2007 - 11:25
Wieger:
Ook van ons een hele goede reis toegewenst. PS het is wel vrijdag de 13e en het is extreem druk op Schiphol dus niet te laat weggaan !!!!
Heel veel plezier en we zullen met regelmaat kijken wat jullie beleven.
groeten, Quint,Lars,Elvira,Jeanet&Wieger -
13 Juli 2007 - 18:38
Jacq.:
Zo jullie zitten nu vrijdag 13/7 half 9 sávonds, bijna in het vliegtuig! Ben gauw op de site gaan lezen want toen jullie daarnet gedag zeiden bleek dat ik alweer achterliep. Als ik zo lees zie ik Lembang, jullie huis, ons tijdelijke huis, de kleine kinderen die we toen hadden, onze hulpen weer levendig voor me... Ik ben in 2005 met Arno niet naar Lembang gegaan omdat wij daar maar kort 3 maanden gewoond hebben, maar het was wel een heel gezellige tijd. Net als hier woonden we daar op hetzelfde rijtje. Hier zitten de huizen weliswaar aan elkaar daar stonden ze los van elkaar... Weet je nog die keer dat we gingen picknick in Maribaya en Arno en Jelmer, kleine humpies die ze waren, samen gitaar speelden.. of in die leuke speeltuin bij dat restaurant waar je op je knien moest eten aan een heel lage tafel. Hmmm Indonesisch eten heerlijk!
Nou ik stop, wacht eerst weer een berichtje van jullie af. Groetjes aan Veby, Johan en de kinderen als jullie die zondag zien... Veeeel plezier!!! Jacqueline.
-
15 Augustus 2007 - 13:52
Buurman Bert:
Hoi buurtjes van weleer. Ik ben een beetje laat. Was twee maanden afgesloten van internet. Stomme KPN. Heb jullie kaart al gekregen. Ga dadelijk al jullie emailtjes lezen! Hopelijk hebben jullie het heel goed gehad en veel bekenden ontmoet. Tot horens/ziens.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
