Al weer thuis (geschreven in het vliegtuig)

'Links van ons mooi uitzicht over Belgrado' vertelt de piloot van het Transaviavliegtuig waar wij mee terug vliegen net. Ik zit aan het gangpad, dus zie geen Belgrado maar vind het wel leuk dat de piloot iets vertelt, dan heb je een beetje een idee van waar je, op 11 km hoogte, ongeveer bent. Nog twee uurtjes vliegen, dan zijn we weer op Schiphol. Aletta smste net dat zij met de nachttrein weer in Bangkok aangekomen zijn en vanavond verder vliegen naar Dubai.

Wat zijn de twee weken op Samos omgevlogen...Twee weken in de zon en in de wind. Elke dag zwemmen in een zee zonder kwallen, anemonen of zee egels en met heerlijk hoge golven. Elke dag heerlijk Grieks eten, vooral de salade's met tomaten, olijven en feta vond ik superlekker. Jan en Jelmer kozen ook vaak gyros, souvlaki of andere vleesmaaltijden.

Gisteren hebben Jan en ik nog een scootertje gehuurd, een knaloranje deze keer. Scooteren vind ik echt de allerleukste manier om een Grieks eiland te verkennen. Je kunt dan aardige afstanden afleggen, ver kijken, makkelijk even stoppen en je blijft lekker koel, super!

Wij gingen gisteren niet zo ver, naar Kambos, om een tasje met oude spullen, handdoek, t-shirts, knutseldingetjes naar de geitenhoedster te brengen. Ze woont met man en 7 kinderen in een soort zigeunerkampje en had ons, nadat wij haar in de Suzuki thuis hadden gebracht na het dorpsfeest in Vourliotes, uitgenodigd om koffie te komen drinken en feta te eten. Dat kwam er niet van, want zij was met de geitenkudde op stap. We volgden het spoor van de geitenkeuteltjes over het strand en over de heuvel en hoorden al snel de schrille stemmen van de geitenhoeder in de verte. Ze lieten de geiten grazen op een vlakte dichtbij het strand en ik heb ze daar mijn oude rugtas gegeven. Aiaiai, wat vond ik het jammer dat ik maar 20 woorden Grieks ken. De geitenhoedster wilde van alles tegen ons zeggen en begon steeds harder te praten. Mijn enige tekst was: Endaxi, avrio Ollandia...Het is goed, morgen gaan wij weer naar Nederland.

Daarna scooterden we nog even langs de surfschool en namen afscheid van Georgios, de eigenaar van de surfschool. Hij is een zeer vriendelijke Griek, getrouwd met een Duitse vrouw en vader van drie kleine kindjes die ook op het terrein van de surfschool rondscharrelen. Jelmer mocht zo komen werken de volgende zomer zei Georgios tegen ons, hij moest maar contact onderhouden via de e-mail.Karin, een Nederlands meisje die er nu werkte waarschuwde Jelmer wel, dat het best hard werken was en echt niet de hele dag lekker surfen, maar Jelmer heeft er wel oren naar. Hij heeft Ilse en Arno deze week ook al een keertje een surflesje gegeven en dat ging best goed. Het waaide alleen iets te hard voor mensen die nog nooit eerder surfden.

Gisteravond hebben we met alle bewoners van de 5 appartementen in Stella Beach gezellig aan het strand zitten eten en drinken Alle restjes opgemaakt, leuke foto's genomen en genoten van de laatste zonsondergang aan het strand. Best bijzonder om met mensen die je vantevoren helemaal niet kent, ineens in één "huis" te wonen en elkaar elke dag tegen te komen in de tuin (het strand) voor dat huis. Het was gezellig, we hebben allemaal genoten en komen vol energie en inspiratie weer terug naar Nederland. Nu een fotoboek gaan maken...Aletta deed dat vorig jaar zeer enthousiast maar zij zal nu haar eigen boek wel willen maken. Misschien krijg ik Jelmer zover en anders zal ik het zelf proberen.

Bedankt voor het lezen en reageren op deze website, het voelt voor mij als een verbindingsdraadje met jullie. Ik reis graag maar geniet ook van het gevoel dat ik verbonden ben en blijf met familie en vrienden overal op de wereld.

Tot een volgende keer!
Liefs van Jannie, Jan en Jelmer