Schrijven in Valencia

Dit jaar had ik me ingeschreven voor een fotografiereis naar Canada, helaas is deze niet doorgegaan omdat er te weinig deelnemers waren.
Jannie ontmoet in Leiden, daar gaf een van de deelnemers aan het ‘elfenbankje’ (Marjo) een expositie waar we zouden schrijven. Misverstanden met het museum bleef gesloten.
We hebben heel spontaan op een terras in Leiden geschreven. Daar vertelde Jannie over haar experiment voor een schrijfreis naar Valencia, wat me aansprak. In afwachting of mijn reis zou doorgaan.

Jannie post al voor de reis wat schrijfopdrachtjes om in de flow te komen. Schrijven met mensen die ik niet kende (ik ben de vreemde eend in de bijt ). Zo kwamen we in de flow van Valencia en ik wist ondertussen dat ik mee zou gaan.
Twee keer een ontmoeting gehad bij Jannie thuis met tapas eten en 1x in Leiden, vlak voordat we vertrokken, met de deelnemende vrouwen.

16 juni vertrokken vanaf Schiphol, Jannie was al een week eerder afgereisd om de boel te verkennen met haar vriendin. Wat heel fijn was, ze wist hoe het met de metro ging welke haltes etc. Leuke plekjes.
We verbleven in een appartementencomplex met alle gemakken voorzien zelfs een zwembad.

We hebben iedere dag ergens anders geschreven eerst met de metro later 3 dagen fietsen gehuurd, want dat is perfect om te doen.
Het gaat te ver om iedere dag te beschrijven, maar we hebben steeds op nieuwe locaties geschreven. In parken, tijdens het wachten op het eten verschillende schrijftechnieken. Kregen kleine presentjes, dwaalden door Valencia.
Terug kijkend op deze reis ben ik tevreden, genoten en hebben prachtig weer gehad, een goede sfeer tussen ons allen, met ieder zijn/haar eigen opdrachtje in het appartement.

Nog niet uitgekeken op Valencia, maar er zijn nog meerdere oorden waar je een schrijfreis naar toe zou kunnen maken. Jannie zit al te broeden.

Dank aan iedereen voor deze schrijfreis en fijn om met jullie op vakantie geweest te zijn.

Lucia

Verrassend Valencia,

Een volmaakte week is lastig te beschrijven. Het wordt snel een verkooppraatje uit een reisgids. Of vergelijkbaar met een saaie ansichtkaart met een zonnetje erop getekend. Liever een leuk verhaaltje. Lange tijd geleden verzamelde ik verhalen over kleine tegenslagen in vakanties, dié waren pas grappig om te lezen.
‘Schrijf je me een brief met alles wat tegenzit?’ Was mijn vraag als vrienden op vakantie gingen. Kreeg ik handgeschreven verhalen opgestuurd over afgebroken w.c. borstels, misverstanden met de eigenaar van het appartement en andere ongemakken.
Houd me ten goede ik gunde iedereen een fantastische vakantie en was niet uit op ernstige ongelukken of ongemak. Slechts kleine gevalletjes van pech waar we later hartelijk om zouden lachen.

Al schrijvend denk ik diep na of ik nu een paar anekdotes kan verzinnen van de afgelopen week. De eerste maaltijd een koude pokébol met rauwe tonijn?
Ik griezel er nog van.
Googlemaps liet Nan en mij dwalen door de wijk zonder een pinautomaat te vinden. Het was het enige moment in die week dat ik last had van de hitte. Ik gaf het op.
De conciërge die niet wilde dat Nan haar fiets voor ons appartement bleef staan?
Ik gooide mijn charmes in de strijd toen Nan en hij wat geagiteerd aanbelden. Ik kreeg een lawine van Spaanse zinnen over me heen. Ik verstond wel het woord Pa t r o n e.
‘Si ..Si’ ; antwoordde ik met een schijnheilig hoofd. In mijn telefoontje typte ik nummer 86. Dat was het nummer van de parkeergarage waar we onze fietsen gestald hadden.
‘P e r f e c t o’ ; was de reactie. Dat woord begreep ik ook. Een dag later vroeg ik of ik op de foto mocht met de man. Hij leek het erg grappig te vinden.
Na een lange dag fietsen, schrijven, eten, en schrijven belandde ik oververmoeid op het strand van Valencia en bedacht een oplossing. No way dat ik een uur terug naar huis kon fietsen, ik zou een taxi nemen. Als snel kwam de oplossing. Jannie bracht mij terug met de bus. En Jan en Jannie gingen met de metro en in donker Valencia terugfietsend de twee fietsen ophalen. Kanjers zijn het.

We verbleven in een luxe appartement met zwembad voor de deur. Lades vol schone handdoeken, twee badkamers gevuld met zeep, shampoo, bodylotion. Een vaatwasser, wasmachine, blender, oven, magnetron. Een gevulde keukenkast met olie azijn en kruiden, koffie en thee, grote keukenrollen, toiletrollen, stapels vaatdoekjes en theedoeken.
Het werd een grapje om op zoek te gaan naar ‘wat is er niet?’ We haalden een stuk kaas bij de super en ik zei... ‘er is vast geen kaasschaaf, dat is zo Hollands!’ En ja hoor er was een kaasschaaf in de keukenlade.
Lucia twijfelde over de föhn, die had ze toch maar thuisgelaten. Jannie had een föhn gevonden in de badkamer!
Het enige wat ontbrak bleek een theepot te zijn!

Een gebbetje werd het om elke dag op de foto te gaan met een ‘Spaans mannetje.’ Best een moeilijke opdracht want ik spreek geen woord Spaans en het is natuurlijk gewenst om eerst te connecten. ‘Kijk die’ zei Jannie, ‘die matcht mooi bij je hoedje’ of ‘die is leuk daar bij die scooter..’ Met de Spaanse zon in je bol durf je (bijna) alles.
Moet er niet aan denken om vandaag een ouwetje in mijn flat aan te spreken voor een selfie.

Tja dan toch maar een opsomming van alle heerlijkheden? Drijven in het zwembad. Fietsen door het Turiapark, een oase van rust. Leuke terrassen met een kan Sangria op tafel. Elke dag (op één dag na) smullen van een heerlijk menu del dia. Schrijven op de achtste verdieping van een hotel met uitzicht op de stad. Een straatnaam bordje tegen komen met de naam van mijn jongste dochter. Schrijven terwijl de bloemblaadjes van de acacia op je hoofd belanden. Muzikanten op verborgen plekken. Dansen op straat. Leuke kleine winkeltjes. Churros dopen in warme chocoladesaus bij Valor. Schrijven in het mooiste parkje ooit, Jardin de Montforte, geurend naar sinaasappels. Jan en Lucia die elke dag verse broodjes haalden voor het ontbijt op het balkon. Jannie met inspirerende schrijfopdrachten én voor elke dag een cadeautje om uit te pakken.
Saai hè zo’n opsomming....?

Wanneer gaan we weer schrijvend op pad? Ik kijk er naar uit.

Gran Beso
Willy

Valencia es perfecto !

Dit hoorde ik vaak uit de mond van Manu, mijn super behulpzame gastheer in Valencia. Wel biezonder: ik had me ingeschreven met de naam Wilhelmina....dus in mijn eigen appartement was ik Wilhelmina en bij mijn lieve schrijfvriendinnen gewoon Nan. Wonderlijk dat je zo naadloos van de ene naar de andere naam kunt overschakelen.
Fietsend Valencia verkennen, ik vond het heerlijk ! Vooral het Turia park, dat als een groene ader door de stad loopt en dat overduidelijk "the place to be" is voor wandelaars, fietsers, muzikanten, sporters en flitsende spanjaarden/ toeristen op e-stepjes (wat gingen ze hard !).
We hebben er geschreven, gefietst, goedkoop gegeten, nog meer gefietst, gewandeld, foto's gemaakt en nog meer geschreven.
Met google maps kun je (bijna) alles vinden, wat 'n uitkomst ! Zat ik 's morgens in 'n parkje heerlijk cappuchino te drinken, werd er 'n locatie gedeeld en even later hadden we elkaar gevonden ! Om vervolgens samen op pad te gaan. Schrijven in het park, op 'n terrasje, onder de sinaasappelbomen, op 'n dakterras, bij Valor (chocolade !!)
Valencia es perfecto ! Een perfecte stad om samen met 3 biezondere vrouwen te zijn. We leerden elkaar al schrijvend en voorlezend steeds beter kennen. Meiden, ik heb genoten ! Van Valencia, onze avonturen, het schrijven en van jullie.
Liefs, Nan/Wilhelmina