Groeten uit Griekenland

Het had even wat voeten in de aarde, voordat we opstegen van Schiphol afgelopen vrijdag....Om half zes zouden we vertrekken en om vijf uur werd er omgeroepen dat het waarschijnlijk zeven uur zou worden...Oeps, Jan had wel geslapen voordat we naar Schiphol ginegen maar Jelmer en ik waren wakker gebleven en begonnen ons langzaam aan toch wat slap en sloom te voelen. We hadden gedacht in het vliegtuig te stappen en dan lekker even te slapen. Nee dus! We werden van C5 naar C12 gestuurd en weer terug...Om wat afleiding te hebben misschien? Gelukkig bleef iedereen goed gestemd, en werden we zelfs wat lacherig, misschien zitten we straks in een hotel op Schiphol? Maar nee, het technische mankement werd opgelost. Wat het was zullen we nooit weten, maar wel vijf monteurs stonden ons al discussieerend na te kijken. Dat gaf best een vreemd gevoel, waren ze het eens of niet? Maar de piloot stelde ons gerust, als het niet in orde zou zijn, ging hij niet vliegen verzekerde hij ons!

Ik ga dit bericht eerst even opslaan, kijken of het werkt, anders heb ik straks misschien alles voor niets getypt....

Het lukt, ik schrijf nog even verder....De vliegreis was prachtig, een klein jongetje voor ons riep toen we opstegen: 'Ik zie de hele wereld' ...Zo mooi, het waren de kassen bij Aalsmeer! Jelmer genoot van de Alpen, de besneeuwde toppen waren zo helder te zien, prachtig. Transavia bood iedereen een drankje aan als troost voor het lange wachten, we kochten er maar een broodje bij, en als drankje namen we een kopje soep, lekker!

Na drie uur vliegen zagen we dr griekse eilanden in de blauwe zee liggen, zo mooi vanuit de lucht! Het landen op Samos ging net als vorig jaar op Bali, net alsof je in de zee terecht komt, maar uiteindelijk blijkt er toch een landingsbaan te zijn, gelukkig!


De bus van Ross holidays stond klaar, met een reisleidster erbij, die onderweg naar Kokkari van alles over het eiland vertelde. Het eerste wat opviel was vooral de zon, het superblauwe water en overal olijfbomen, vijgebomen, oleanders en zelfs palmbomen. Ons appartement is op de eerste verdieping, aan het keienstrand. 's Ochtends voor het ontbijt zwemmen we eerst even, dan is de zee nog spiegelglad. In de loop van de dag gaat het harder waaien en worden de golven steeds hoger. Er is geen eb en vloed en de wind waait naar het land toe, dus dat is wel een rustgevend idee met Jelmer op de surfplank...Jan en ik zaten in het begin steeds vanaf het strand dooor de verrekijker naar hem te turen, maar alles went, zelfs een surfend kind op zee. Hij redt zich best en er zijn meer Nederlanders. Ook in ons appartement zijn drie andere nederlandse gezinnen. De twee vriendinnen van 17, en een meisje van 20. Op dit moment zit jelmer met hen te yatzeeen....Wat hij met ons nauwelijks wil doen. Nu moet ik stoppen want we gaan om 20.00 uur uit eten met Jacqueline en Karin die naar ons toe komen.

Vanavond volksdansen op het schoolplein in het dorp, mmmm wat wil een mens nog meer?

Misschien een berichtje van jullie?
Tot een volgende keer,
liefs van ons drietjes!