Ontmoetingen
Door: Jannie
Blijf op de hoogte en volg Jannie
24 Juli 2007 | Indonesië, Pangandaran
Tik, tik, tik, donderdagavond werd er op de deur van ons huisje geklopt en daar stonden Lies Azis en haar oudste dochter Fien op de stoep. Allebei zwaar gesluierd en Lies heel erg mager. Ik schrok ervan, ze was zo oud geworden.
‘s Ochtends waren we al naar hun huis gegaan, maar toen was er niemand thuis, dus lieten we een briefje achter met ons adres en… daar waren ze! Lies vertelde dat ze drie jaar geleden een beroerte gehad had, ze liep heel erg moeilijk en steunde op Fien. Onvoorstelbaar dat ze het aandurfden om naar ons toe te komen, eerst vanaf hun huis achterop de ojek (motor) en dan vanaf het kruispunt bij toko Enggal ongeveer 500 meter lopen langs een razend drukke weg, over een stoep vol met gaten. We zijn met hen mee terug gegaan naar hun huis en hebben daar de hele avond herinneringen opgehaald en elkaar over onze levens verteld. Fien proefde al onze dropjes, ze demonstreerde haar sprekende computer en sprekende telefoon. Met Aletta en Jelmer wilde ze graag Duits praten, ze spreekt het vloeiend, nu was ze mandarin (chinees) aan het leren. Fien was nog net zo enthousiast als vroeger. Weet je nog dat ik witte wijn bij jullie dronk, Jannie? Maar Fien, zei haar moeder,dat mag toch helemaal niet, witte wijn is haram, verboden. Ja ja, zei Fien, dat weet ik, maar voor dat ik dat wist moest ik ‘t toch eerst geprobeerd hebben.
Alle fotoboeken kwamen tevoorschijn, er zat zelfs een foto in van ’t huis van opa en oma in Nederland! We bekeken de trouwfoto’s van de drie andere kinderen van Azis en Fien nodigde ons alvast hartelijk uit voor haar eigen bruiloft, kapan kapan, wanneer dan ook…
Vrijdagmiddag zijn Jan en ik nog een rondje door de kampong gaan wandelen, op zoek naar Kasimun, die vijf jaar lang onze tuin verzorgde. Kokom zat bij een warung voor hun huis en dacht dat ze droomde toen ze ons zag. Jammergenoeg was Kasimun niet thuis, we spraken af om elkaar ‘s avonds in het hotel te ontmoeten. Het werd een supergezellige avond, Fajar (18 jr) en Desi (12 jr) waren ook meegekomen, we aten lekker en kletsten heel gezellig met elkaar (roddelen noemde Aletta het). Kokom wist over veel mensen wat te vertellen en ze waren ook heel belangstellend naar alle Nederlanders die er ooit op ‘t Kompleks Pertanian woonden. Trinette, je krijgt de hartelijke groeten!! Het gaat goed met Kasimun en Kokom. Kasimun werkt nu voor de rector van de Unpad, een van de grote universiteiten in Bandung. Hij is pegawai negeri geworden, ambtenaar en is zodoende verzekerd van een inkomen de komende 7 jaar. Fajar kan door bemiddeling van de rector (dit is Indonesie....) toegelaten worden tot de universiteit, maar gaat eerst een jaar werken om z’n collegegeld te kunnen betalen. Toen we aan ‘t eind van de avond met hen meeliepen naar de parkeerplaats waar hun brommers stonden , mocht Jelmer een paar rondjes op Fajar’s brommer rijden, een leuke afsluiting van een gezellige avond.
We wilden nog wel een paar nachten in ’t boshuisje blijven, maar het was al gereserveerd voor de zaterdagavond. Veel mensen uit Jakarta komen, net als vroeger in de Nederlandse tijd, in het weekend naar Lembang. Alle hotels zijn dan vol. Kasimun wist een leuk hotel, waar veel gasten van de universiteit logeren, in Bandung en heeft ons daar op zaterdagochtend naar toe gebracht.
Nu zijn we dus in hotel Bumi Asih, midden in Bandung, vlak achter Gedung Sate. Het is ontzettend druk op straat. Gisteravond zijn we bij Alice en Dennis geweest, Nederlanders die hier een jaar gewoond hebben en bijna weer terug gaan. Zij vertelden dat er nog maar heel weinig Nederlanders in Bandung wonen. Wat een verschil met 15 jaar geleden, toen was de wijk Cimbuleuit een complete Nederlandse wijk. We zijn vanmiddag even naar toko Setiabudi gegaan, waar we vroeger eens per week de westerse boodschappen deden. De winkel was wel vijf keer zo groot geworden en onherkenbaar. De “spijkerbroekenstraat”, de jalan Chiampelas, viel heel erg tegen. Vroeger was het er heel creatief en grappig versierd, elk winkeltje had een eigen thema; een met een auto op het dak, de ander een krokodillen rivier, leuk om met gasten uit Nederland naar toe te gaan. Nu was daar niets meer van over. We zagen allemaal grote winkels met goedkope kleding, de sfeer was weg, jammer!
Pak Ujo, de angklungschool waar we vanmiddag heen gingen was ook commercieler en groter geworden maar ‘t luisteren naar de angklung was een verademing na het drukke verkeerslawaai van Bandung waar we een groot deel van de dag tussendoor wandelden. Ik heb in al die jaren niet zo veel gelopen in Bandung als vandaag. Vroeger gingen we met de auto van de ene winkel naar de andere, vandaag waren we echte toeristen, met een kaartje in de hand hebben we ‘t hele centrum van Bandung gezien en kaartjes gekocht voor de trein naar Banjar, die vertrekt morgenochtend om 7.30. Dat wordt vroeg opstaan… Weltrusten eerst!
(gedateerd verhaal, was al veel eerder geschreven, maar nu pas overgetypt door typteam Aletta en Jelmer)
‘s Ochtends waren we al naar hun huis gegaan, maar toen was er niemand thuis, dus lieten we een briefje achter met ons adres en… daar waren ze! Lies vertelde dat ze drie jaar geleden een beroerte gehad had, ze liep heel erg moeilijk en steunde op Fien. Onvoorstelbaar dat ze het aandurfden om naar ons toe te komen, eerst vanaf hun huis achterop de ojek (motor) en dan vanaf het kruispunt bij toko Enggal ongeveer 500 meter lopen langs een razend drukke weg, over een stoep vol met gaten. We zijn met hen mee terug gegaan naar hun huis en hebben daar de hele avond herinneringen opgehaald en elkaar over onze levens verteld. Fien proefde al onze dropjes, ze demonstreerde haar sprekende computer en sprekende telefoon. Met Aletta en Jelmer wilde ze graag Duits praten, ze spreekt het vloeiend, nu was ze mandarin (chinees) aan het leren. Fien was nog net zo enthousiast als vroeger. Weet je nog dat ik witte wijn bij jullie dronk, Jannie? Maar Fien, zei haar moeder,dat mag toch helemaal niet, witte wijn is haram, verboden. Ja ja, zei Fien, dat weet ik, maar voor dat ik dat wist moest ik ‘t toch eerst geprobeerd hebben.
Alle fotoboeken kwamen tevoorschijn, er zat zelfs een foto in van ’t huis van opa en oma in Nederland! We bekeken de trouwfoto’s van de drie andere kinderen van Azis en Fien nodigde ons alvast hartelijk uit voor haar eigen bruiloft, kapan kapan, wanneer dan ook…
Vrijdagmiddag zijn Jan en ik nog een rondje door de kampong gaan wandelen, op zoek naar Kasimun, die vijf jaar lang onze tuin verzorgde. Kokom zat bij een warung voor hun huis en dacht dat ze droomde toen ze ons zag. Jammergenoeg was Kasimun niet thuis, we spraken af om elkaar ‘s avonds in het hotel te ontmoeten. Het werd een supergezellige avond, Fajar (18 jr) en Desi (12 jr) waren ook meegekomen, we aten lekker en kletsten heel gezellig met elkaar (roddelen noemde Aletta het). Kokom wist over veel mensen wat te vertellen en ze waren ook heel belangstellend naar alle Nederlanders die er ooit op ‘t Kompleks Pertanian woonden. Trinette, je krijgt de hartelijke groeten!! Het gaat goed met Kasimun en Kokom. Kasimun werkt nu voor de rector van de Unpad, een van de grote universiteiten in Bandung. Hij is pegawai negeri geworden, ambtenaar en is zodoende verzekerd van een inkomen de komende 7 jaar. Fajar kan door bemiddeling van de rector (dit is Indonesie....) toegelaten worden tot de universiteit, maar gaat eerst een jaar werken om z’n collegegeld te kunnen betalen. Toen we aan ‘t eind van de avond met hen meeliepen naar de parkeerplaats waar hun brommers stonden , mocht Jelmer een paar rondjes op Fajar’s brommer rijden, een leuke afsluiting van een gezellige avond.
We wilden nog wel een paar nachten in ’t boshuisje blijven, maar het was al gereserveerd voor de zaterdagavond. Veel mensen uit Jakarta komen, net als vroeger in de Nederlandse tijd, in het weekend naar Lembang. Alle hotels zijn dan vol. Kasimun wist een leuk hotel, waar veel gasten van de universiteit logeren, in Bandung en heeft ons daar op zaterdagochtend naar toe gebracht.
Nu zijn we dus in hotel Bumi Asih, midden in Bandung, vlak achter Gedung Sate. Het is ontzettend druk op straat. Gisteravond zijn we bij Alice en Dennis geweest, Nederlanders die hier een jaar gewoond hebben en bijna weer terug gaan. Zij vertelden dat er nog maar heel weinig Nederlanders in Bandung wonen. Wat een verschil met 15 jaar geleden, toen was de wijk Cimbuleuit een complete Nederlandse wijk. We zijn vanmiddag even naar toko Setiabudi gegaan, waar we vroeger eens per week de westerse boodschappen deden. De winkel was wel vijf keer zo groot geworden en onherkenbaar. De “spijkerbroekenstraat”, de jalan Chiampelas, viel heel erg tegen. Vroeger was het er heel creatief en grappig versierd, elk winkeltje had een eigen thema; een met een auto op het dak, de ander een krokodillen rivier, leuk om met gasten uit Nederland naar toe te gaan. Nu was daar niets meer van over. We zagen allemaal grote winkels met goedkope kleding, de sfeer was weg, jammer!
Pak Ujo, de angklungschool waar we vanmiddag heen gingen was ook commercieler en groter geworden maar ‘t luisteren naar de angklung was een verademing na het drukke verkeerslawaai van Bandung waar we een groot deel van de dag tussendoor wandelden. Ik heb in al die jaren niet zo veel gelopen in Bandung als vandaag. Vroeger gingen we met de auto van de ene winkel naar de andere, vandaag waren we echte toeristen, met een kaartje in de hand hebben we ‘t hele centrum van Bandung gezien en kaartjes gekocht voor de trein naar Banjar, die vertrekt morgenochtend om 7.30. Dat wordt vroeg opstaan… Weltrusten eerst!
(gedateerd verhaal, was al veel eerder geschreven, maar nu pas overgetypt door typteam Aletta en Jelmer)
-
23 Juli 2007 - 17:08
Angela:
Ik zit zo te genieten van jullie verleden...bijzonder toch? Echt geweldig lijkt het me om zoveel mensen terug te zien. Wat moet dit toch veel voor jullie betekenen...een supergevoel lijkt me! Ik blijf het trouw volgen hoor!
Goede reis verder!
groetjes Angela vanuit een heel nat Nederland...:-) -
24 Juli 2007 - 17:57
Trinette:
Bedankt voor het overbrengen van de groeten van Kasimun en Kokom. Weten jullie nog dat ik een keer met jullie mee ben geweest naar Pangandaran, samen met Ika, Yuyun, Adi, Kasimun, Kokom en Fajar? Dierbare herinneringen! En nu zitten jullie dus weer in Pangandaran! Wat zullen jullie genieten! Heerlijk! Ik geniet door jullie verhalen met jullie mee! Liefs, Trinette -
24 Juli 2007 - 18:34
(O)pa En (O)ma:
s'Middags smsje uit Pangandaran ontvangen en 's avonds via Pieter, jullie email. Je hebt het allemaal heel mooi beschreven Jannie. Voor ons herkenbaar en goed om te lezen. Er kan heel wat gebeuren in 15 jaar. Is Yunyun al weer naar Jakarta gegaan. Wij hebben vandaag slecht weer, de bloempotten in de tuin waaien om, die bij de voordeur is ook nog kapot. Tussen de buien door schijnt de zon heel fel. Vanmiddag kregen we een uitnodiging van Tante Leu om haar 80 verjaardag te vieren. Zondag 19 aug. in Huis ter Schelde van 5 tot half 10. Zijn jullie in Pangandaran op de zelfde plaats als vroeger en stonden die hotels er toe ook al? Wij gaan vanavond naar de Oosterringweg om de foto's die jullie bij de emails gemaakt hebben te bekijken. Met veel liefs en groeten (O)pa en (O)ma. -
24 Juli 2007 - 20:06
Andre:
Krijg warm gevoel van jullie reisverslagen, zeker nu het hier hefstachtig stormt en ik op kofschipkade op blote voeten door het water konijn van verdrinkingsdood heb gered!
Nog heel veel reisplezier.
Salamat Jalan
Andre -
24 Juli 2007 - 21:30
Wieger:
Fadjar, ja die zat ook in de tuin te spelen met Jelmer, dat was in 1992 dus toen was ie dus drie jaar.....precies op de plek op de foto waar Jannie en Alleta achter het huis staan...maar toen was dat Jan z'n groente tuin....pffff hier in Rhenen blijft het ook maar regenen t'is gewoon herfst...
groetjes Quint, Lars, Elvira, Jeanet & Wieger -
24 Juli 2007 - 21:44
Mieke:
Ik heb jullie verhalen weer met veel plezier gelezen. Geweldig om zoveel bekenden terug te zien.
Ondanks regen en wind staan je zonnebloemen er nog mooi bij, Jannie.
Goede reis verder,
Mieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
