Stil en groen
Door: Jannie
Blijf op de hoogte en volg Jannie
20 April 2011 | Indonesië, Bogor
'Kijk uit' roept de man in de gele banaan (een ligfiets met ombouw die hier dagelijks over de dijk rijdt) naar mij, als ik zonder om te kijken onverwachts het fietspad oversteek. Het scheelde maar een haar of ik was 200 meter voor ons huis overreden door die banaan. Ik was nogal moe en liep mij te verwonderen over de stilte om mij heen, en het groen...Nederland staat ineens in bloei! Het was ons in het vliegtuig al opgevallen, de gele en rode blokjes rondom Schiphol, dat moesten de bollenvelden zijn. Op Schiphol waren als grote verrassing Hilda en Ryanne en Joris om ons te verwelkomen. Heerlijk vind ik het om weg gebracht te worden of opgehaald, het maakt dat ik mij verbonden blijf voelen met thuis ook al ben/was ik ver weg. Super Ryanne dat je mama zo ver kreeg dat ze met je mee wilde. Uiteindelijk vond ze het zelf ook erg gezellig volgens mij ;-) Joris is een raadsel, voor ons nu niet meer maar toen Ryanne smste 'Joris is er ook' begrepen wij er niets van. Wie het weet mag het zeggen in een reactie onder dit stukje. De vliegreis verliep weer goed. De Emiraten kunnen prima concureren met de KLM. We kregen veel en lekker eten, de stewardessen waren zeer vriendelijk en de prijs van het ticket is een kwart lager dan dat van de KLM. Wat is vliegen magisch, schreef ik in mijn dagboek (toen bestond er nog geen waarbenjij.nu) toen ik in 1985 voor het eerst van mijn leven vloog. En nog steeds vind ik het gaaf. De ontmoetingen onderweg maken het ook zo leuk. Op de heenweg zat er een Nederlandse vrouw naast ons, die ging emigreren naar Australië. Ze was verloofd met een beroemde Australische rugbyspeler. Op de terugweg ontmoetten we een Engelsman die op een booreiland in Nieuw Guinea werkte en met verlof ging, een man uit Singapore die naar zijn Schip in Rotterdam ging en met dat schip tussen Zuid Amerika en St. Petersburg voer met containers vol bananen en een Nederlandse familie met drie kleine kindjes die als ontwikkelingswerkers in Jemen woonden en vanwege de onlusten daar nu tijdelijk naar Nederland gingen. O, ja en nog een stel hele enthousiaste Nederlanders, die kwamen we tegen in de Starbucks op het vliegveld in Jakarta. Zij hadden een wereldreis gemaakt en werkten voor de regionale televisie in Limburg, ze maakten overal filmpjes, verkochten die en konden daarvan leven. Hun website bekpektv.nl Jan is intussen ook aan het werk in Jakarta. Zijn reis begon heel apart. Met een klein koffertje had buurvrouw Joyce hem op de dijk zien lopen, schrijft ze in een reactie. Met Havrix inenting ;-)Joyce, dankzij jou! Toen hij op Schiphol kwam bleek zijn vlucht 5 uur vertraagd te zijn...Hij besloot terug naar huis te gaan. Rond die tijd stuurden Aletta en ik hem een smsje of hij een grote koffer mee wilde nemen, om onze angklungset in te vervoeren. Zijn vertraging was ons geluk. Een paar uur later liep hij weer op de dijk, nu met een groet koffer en zijn eigen kleintje daar in. Zaterdagavond was Jan in Bogor waar we zondag met z'n drietjes een 'tracking' door de sawah's hebben gemaakt. We kregen een bamboestok mee als steuntje. Ik moest daar een beetje om lachen, het zag er best vaag uit, wandelen met zo'n bamboestok in je hand. Toen we op de supersmalle sawah dijkjes liepen was ik toch wel blij met de stok;-) De wandeling met gids (tracking was wel een erg groot woord) was geweldig, een aanrader. Wij gaan er meestal zelf op uit, lopen graag kleine straatjes en paadjes in waar toeristen niet zo gauw komen. Ik houd niet zo erg van achter een gids aan lopen, ontdek liever zelf wat. Toch was dit mooi, één voorbeeldje van wat de gids ons liet zien: Hij wees ons een bananenboom aan. Aan één van de bladen van de boom was een stukje opgerold. Hij rolde het voorzichtig af en wat bleek er zat een pop in van een vlinder. Rupsje nooitgenoeg op Java, zoiets zou je zelf niet gauw ontdekken. Na de wandeling bracht een busje van Happy valley ons naar Mangga dua in Jakarta. Het hotel waar we vier jaar geleden ook één nacht gelogeerd hebben. Dat leek ons een mooie afsluiting van de reis en dat was het ook. Omdat het weekend was en erg rustig in het hotel kregen we een superior kamer voor de prijs van standard, een soort business class in vliegtuig termen. Best leuk voor één keer maar geef mij maar de kleinschalige hotels zoals Happy Valley, daar voel ik mij meer thuis dan in de luxe van de sterren hotels. 's Avonds hebben we gegeten met Jan's collega's Dave en Bart en werden we ondanks al onze Indonesia ervaring en ons best vloeiende bahasa 'niet verstaan' door een taxi chauffeur. We wilden naar café Batavia, een bekend restaurant in Kota, de oude stad. Het onweerde en regende keihard, op een gegeven moment stond er wel 30 cm. water op de weg. Zeer indrukwekkend, wij zaten vol verbazing om ons heen te kijken naar alle verkeer dat zich een weg baande door al dat water. Toen we na een uur nog niet bij café Batavia waren en langs Monas (monumen nasional, midden in het nieuwe Jakarta) kwamen vroegen we de chauffeur of hij begrepen had waar we naar toe wilden. Hij noemde een heel andere naam dan café Batavia. Ach wij naïeve plattelanders, dit is Jakarta, een wereldstad, een jungle waar je op je hoede moet zijn in plaats van goedgelovig. Zelfs in een bluebird taxi, die bekend staan om hun betrouwbaarheid. De taxi die Aletta en mij de volgende avond naar het vliegveld bracht maakte het goed door ons met een vaartje van 130 waar je 80 mocht naar Soekarno Hatta te vervoeren. Jan is nog tot vrijdag aan het werk in Jakarta. Het project waar hij mee bezig is gaat over voedselveiligheid. Ziekenhuizen, hotels en restaurants willen steeds vaker groenten en fruit gebruiken dat zonder bestrijdingsmiddelen is geproduceerd. Het is de bedoeling dat er een netwerk komt van mensen die werken aan de productie en verspreiding van veilig voedsel. Een hele uitdaging in een land als Indonesia waar vergif nog gebruikt wordt zoals in Nederland in de vijftiger jaren. Laat je daardoor niet weerhouden om ook eens naar Indonesia te gaan...Ik kreeg al zin om een reis te gaan organiseren, langs alle plaatsen waar wij geweest zijn. Wie gaat er mee? Laat het maar weten, ik ben graag jullie gids ;-) Nogmaals hartelijk bedankt voor jullie levenstekens, hier als reacties op de site, de smsjes (van Jeanet wel 25 keer dezelfde haha), telefoontjes en kaarten (van de buren een welkom thuis kaart in 't Bahasa Indonesia, zo leuk!) Tot een volgende reis op deze site!
-
20 April 2011 - 09:45
Adri:
Welkom thuis in een zonnig Zoetermeer! -
20 April 2011 - 10:06
Ada:
Ha Jannie, fijn dat jullie er weer zijn. Je schrijft zo beeldend, je ziet het zo voor je. het frist onze eigen herinneringen op!
-
20 April 2011 - 12:51
Rianne:
Hoi Jannie, welkom thuis! -
20 April 2011 - 14:05
Jeannette:
WELKOM welkom thuis, fijn dat jullie weer heelhuids zijn aangekomen in zomer-Zoetermeer!!
Liefs Jeannette -
20 April 2011 - 15:48
Ien:
ohhh.... wat zal je weer moeten aanpassen...... mijmer nog maar lekker een paar dagen (weken) door hoor! Het is zo zonde als je gelijk weer met beide benen op de grond moet! In ieder geval zon, da's dan weer mooi meegenomen! (terwijl ik nu binnen zit, nou ja....)
Ik zie je gauw weer (of niet - maar dat maakt bij ons niet uit) dikke zoen, Ien -
20 April 2011 - 15:50
Ien:
PS: volgende keer wel wat meer foto's he? Want dit is natuurlijk een beetje armoe voor ons achterblijvers in Nederland..... -
20 April 2011 - 17:00
Laura Strating-Janss:
Hoi Jannie,
Probeer je te mailen, maar komt alsmaar retour.
Nieuw mailadres?
Mail mij een bloot mailtje dan stuur ik het je alsnog.
Doei,
laura -
20 April 2011 - 20:46
Loes:
Welkom thuis! En nu gauw een afspraak? Leuk om te lezen wat jullie zoal gedaan hebben en wat Jan daar aan het doen is. In Iquitos is permacultuur ook een hot item. Tot snel. -
20 April 2011 - 21:36
Derk Barkema:
Hallo Jannie,
Leuk om de verhalen van jullie reis te lezen. Bij de verhalen die je schrijft over Lembang en Bandung komen de beelden, geuren en geluiden die ik 20 jaar beleefde als stagiare in Bandung weer bovendrijven.
We nemen binnenkort een keer contact op ivm met een mogelijke tussenstop in Indonesie voor een reis naar Australie.
Derk, Wieneke en kids
-
13 Mei 2011 - 07:26
Mascha:
Erg inspirerend blog, Jannie! Wat is reizen toch een magisch fenomeen.. Van de dijk in Zoetermeer naar de smalle sawah- dijkjes, zie t helemaal voor me! Bedankt voor de reistip met De Emiraten.. wie weet gaat t er ooit van komen Dikke knuffel, k vond het erg leuk weer bij te kletsen in ons groene kikkerlandje! xoxox
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
