Logeren in Lembang
Door: Jannie
Blijf op de hoogte en volg Jannie
13 April 2011 | Indonesië, Lembang
Wij beginnen op oma en opa te lijken toen zij twintig jaar geleden bij ons op vakantie kwamen in Lembang. Zij bleven gezellig bij ons en vonden het helemaal niet nodig om heel Java over te reizen. Er was zo veel te ontdekken en te beleven in Lembang. Zo is het voor ons nu ook. Het is erg gezellig bij Nicoltte en Sap en hun kinderen Brayen en Dennis. De eerste avond dat we hier waren hebben Nicolette(zij is kleuterjuf op de international school in Bandung) en ik de hele avond over school zitten praten. Ze was bezig met het maken van portfolio’s voor haar klas, net zoiets als onze plakboeken waar we elke maand een tekening of ander kunstwerk van de kleuters inplakken. Nicolette schrijft daar heel veel teksten van de kinderen bij en maakt prachtige fotobladen die ook in de portfoliomap gaan. Ik kreeg echt zin om dat ook te gaan doen. Verschil met Nederland is dat hier 15 kleuters in een groep zitten met 1 juf, 2 assistenten en een kleurenprinter in iedere klas. Zal ik hier maar solliciteren?
Het leven in Lembang bevalt ons prima! Op zaterdagmiddag hebben we een wandeling naar ons oude huis gemaakt. Onderweg zag Aletta een mooi geschilderd bordje” orgnk farm”. Toen we even bleven staan kijken kregen we gelijk een rondleiding. Prachtige tomaten en aubergines en verschillende soorten Chinese bladgroenten groeiden er in een kas gemaakt van bamboe en bedekt met insektengaas en plastic. Wij waren wel nieuwsgierig naar het organic gehalte, het zou prachtig zijn als het echt onbespoten zou zijn.
Ons huis was niet bewoond maar alle huizen op de compound werden als vakantiehuizen verhuurd aan medewerkers van het ministerie van landbouw. Er was een grote groep jongens en mannen aan het voetballen en de vrouwen wilden met ons op de foto. De sfeer was een stuk gezelliger dan toen we er vier jaar geleden waren. Toen was het leeg, kaal en stil. Nu zag het er wat meer onderhouden uit. De meubels die er stonden toen wij In 1987 kwamen, stonden er nog steeds! We zijn met een van de weinige paard en wagentjes die er nog waren terug gereden naar de pasar. Dat was een hachelijke onderneming. Tientallen brommers, scooters en zelf een paar enorme bussen haalden ons in op de jalan Maribaya. Waar vroeger overla het geklik klak van de paardenhoeven te horen was, hoorden we nu brullende motoren in een constant stroom aan ons voorbijgaan. Frisse berglucht is ook ver te zoeken, uitlaatgassen zijn overal. Zaterdagavond zijn we met Nicolette en haar gezin echt Sundanees gaan eten in Sindang Reret. Hier gingen we vroeger bijna elke zondagmiddag met Aletta en Jelmer naar de speeltuin. Voor vandaag was het een leuke afsluiting van onze eerste dag in Lembang.
Zondag zijn we alle oude bekenden in de kampong op gaan zoeken. Ika woont in het hele oude lage deel van het huis, waar ze ook in woonde toen wij kwamen. Het nieuwe deel verhuurt ze aan een andere familie waar ze heel goed mee op kan schieten. Ze zag er goed uit, was prima te spreken en liep met ons mee door de sawah’s langs alle andere oude bekenden. Wahid was triest om te zien, hij had een beroerte gehad en had medicijnen nodig. Ik heb een smsje gestuurd naar een bekende van hem in Nederland maar tot nu toe nog geen antwoord. Pak Darwanto was heel oud geworden, hij stond ons alleen maar kan te kijken en ik kon niet beoordelen of hij ons herkende of niet. Zijn zoon Uyad, die vroeger veel bij ons kwam was met zijn zoontje aan het werk in de timmerwerkplaats die bij zijn bedrijf hoort. Hij vond het prachtig om te horen dat Jelmer bouwkunde studeert. Op veel plaatsen werd er naar Jelmer gevraagd. Waar is Ujang? Hoe gaat het met oma en opa? Met Pieter en Hilda, met Wiher en Senet? Zo leuk om te merken dat ze al jullie namen nog kennen! Kasimun en Kokom waren niet thuis, we hebben onze cadeautjes achtergelaten bij hun dochter Desi en zijn toen in Panorama hotel wat gaan drinken. Even bij komen van alle Indonesische gepraat. Aletta leert snel, ze begrijpt al veel maar mee praten is een stuk moeilijker. Zondagavons zijn we naar Bandung geweest, daarover later meer want we gaan nu ook naar Bandung. Kijken bij Nicolette op school en boodschappen doenbij toko Setiabudih…..Eens kijken of ze de Libelle nog verkopen ;-)
Het leven in Lembang bevalt ons prima! Op zaterdagmiddag hebben we een wandeling naar ons oude huis gemaakt. Onderweg zag Aletta een mooi geschilderd bordje” orgnk farm”. Toen we even bleven staan kijken kregen we gelijk een rondleiding. Prachtige tomaten en aubergines en verschillende soorten Chinese bladgroenten groeiden er in een kas gemaakt van bamboe en bedekt met insektengaas en plastic. Wij waren wel nieuwsgierig naar het organic gehalte, het zou prachtig zijn als het echt onbespoten zou zijn.
Ons huis was niet bewoond maar alle huizen op de compound werden als vakantiehuizen verhuurd aan medewerkers van het ministerie van landbouw. Er was een grote groep jongens en mannen aan het voetballen en de vrouwen wilden met ons op de foto. De sfeer was een stuk gezelliger dan toen we er vier jaar geleden waren. Toen was het leeg, kaal en stil. Nu zag het er wat meer onderhouden uit. De meubels die er stonden toen wij In 1987 kwamen, stonden er nog steeds! We zijn met een van de weinige paard en wagentjes die er nog waren terug gereden naar de pasar. Dat was een hachelijke onderneming. Tientallen brommers, scooters en zelf een paar enorme bussen haalden ons in op de jalan Maribaya. Waar vroeger overla het geklik klak van de paardenhoeven te horen was, hoorden we nu brullende motoren in een constant stroom aan ons voorbijgaan. Frisse berglucht is ook ver te zoeken, uitlaatgassen zijn overal. Zaterdagavond zijn we met Nicolette en haar gezin echt Sundanees gaan eten in Sindang Reret. Hier gingen we vroeger bijna elke zondagmiddag met Aletta en Jelmer naar de speeltuin. Voor vandaag was het een leuke afsluiting van onze eerste dag in Lembang.
Zondag zijn we alle oude bekenden in de kampong op gaan zoeken. Ika woont in het hele oude lage deel van het huis, waar ze ook in woonde toen wij kwamen. Het nieuwe deel verhuurt ze aan een andere familie waar ze heel goed mee op kan schieten. Ze zag er goed uit, was prima te spreken en liep met ons mee door de sawah’s langs alle andere oude bekenden. Wahid was triest om te zien, hij had een beroerte gehad en had medicijnen nodig. Ik heb een smsje gestuurd naar een bekende van hem in Nederland maar tot nu toe nog geen antwoord. Pak Darwanto was heel oud geworden, hij stond ons alleen maar kan te kijken en ik kon niet beoordelen of hij ons herkende of niet. Zijn zoon Uyad, die vroeger veel bij ons kwam was met zijn zoontje aan het werk in de timmerwerkplaats die bij zijn bedrijf hoort. Hij vond het prachtig om te horen dat Jelmer bouwkunde studeert. Op veel plaatsen werd er naar Jelmer gevraagd. Waar is Ujang? Hoe gaat het met oma en opa? Met Pieter en Hilda, met Wiher en Senet? Zo leuk om te merken dat ze al jullie namen nog kennen! Kasimun en Kokom waren niet thuis, we hebben onze cadeautjes achtergelaten bij hun dochter Desi en zijn toen in Panorama hotel wat gaan drinken. Even bij komen van alle Indonesische gepraat. Aletta leert snel, ze begrijpt al veel maar mee praten is een stuk moeilijker. Zondagavons zijn we naar Bandung geweest, daarover later meer want we gaan nu ook naar Bandung. Kijken bij Nicolette op school en boodschappen doenbij toko Setiabudih…..Eens kijken of ze de Libelle nog verkopen ;-)
-
13 April 2011 - 07:06
Ien:
Joepie! de eerste reactie op je nieuwe reisverslag, HA! die is binnen!!
Het lijkt wel of je tien reizen per dag maakt, wat een indrukken! Gaaf hoor!
Mooie foto's ook, neem aan dat je er inmiddels ook wel tig op je camera hebt....
Eh... Libelle kopen?? da's toch voor oude mutsen? Niet cultureel verantwoord he??
Doe je lieve groetjes aan Aletta?? Wat heerlijk ook voor haar om na de drukke studie even uit te blazen (nou ja, veel te ondernemen...)
Geniet heerlijk daar, slurp alles op en koester het. Bijzonder om dit met je dochter te doen, zal je nooit vergeten! Ik ga aan de slag.... lesgeven.... en ik ben al laat (story of my life)..
Dikke kus!! ien -
13 April 2011 - 09:15
Adri:
Lieve Jannie,
Hartelijk dank voor je mooie verhaal compleet met foto's.
Nog veel plezier gewenst op je reis.
Groeten, ook aan Jan en Aletta -
13 April 2011 - 10:44
Patricia:
hoi jannie, wat goed om te horen om je/jullie het daar hebben. Wat een indrukken idd. en dan met die ratten,getsie! sylvano heeft het regelmatig over je, en net tijdens de schooltuinen vroeg ik aan de jongens waar jij was, sommige zeiden frankrijk, dubai, indonesie...mooi toch! Lieve groeten van patricia sylvano alicia -
13 April 2011 - 11:03
Jeanet Van Maldegem:
Wat een leuk verslag met prachtige fotos vooral de steltelopers een prachtig gezicht hoe ze erop staan en wat een schatjes die kids van Yuyun -
13 April 2011 - 15:54
Veby Bone:
Dat is een mooi memorie. Kenangan manis....
-
13 April 2011 - 21:25
Jelmer:
Leuk dat jullie weer bij Sindang Reret hebben gegeten, de foto's van de voirge keer staan er nog op.
Volgende keer ga ik wel weer mee hoor, als iedereen me mist daar ;). Maar ja, ik ga weer verder leren, veel plezier nog de komende dagen! -
14 April 2011 - 06:50
(O)pa En (O)ma:
Hallo Jannie en Aletta,
Wij vinden het prachtig om jullie verhalen te lezen, we genieten er erg van als Hilda en Ryanne ze komen brengen. Dit verhaal vinden we nog een stuk mooier dan het vorige, de ratten vonden we maar een beetje naar.
Liefs,
(O)pa en (O)ma -
13 Mei 2011 - 07:14
Mascha:
Bijzonder dat je n bezoek hebt gebracht aan je oude stekkie, Jannie! Zal best herinneringen boven hebben laten komen.. en dat t al zo veranderd is! T klinkt inderdaad als een paradijs op de internationale school.. zullen we samen gaan?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
