Opgesloten in Jakarta ;-)
Door: Jannie
Blijf op de hoogte en volg Jannie
10 April 2011 | Nederland, Amsterdam
'Tuut,tuut, tuut', midden in de nacht ergens hoog in de lucht, tussen Dubai en Jakarta gaat het brandalarm af. Een ondeugende arabier zit te roken op de wc en we zijn even wakker, tijdens de 8 uur vliegen tot Jakarta die we verder lekker slapend hebben doorgebracht. Ik ben best onder de indruk van de mannen die er uitzien alsof ze zo uit de woestijn zijn weg gelopen. Dit was de eerste keer van mijn leven dat ik via Dubai vloog en ik moest moeite doen om de arabieren in hun witte gewaden, gegroefde gezichten en Arafatsjaals op hun hoofd niet met open mond aan te gaan gapen ;-)
Bij aankomst in Jakarta probeerden ze enorm arrogant voor te dringen, toen was mijn belangstelling wel over.
Een tip voor volgende Indonesiagangers: Zorg dat je niet aankomt tijdens het spitsuur zoals wij, we deden twee uur over een ritje dat je zonder file binnen een half uur zou kunnen maken. Soms reed de taxichauffeur een stukje over de vluchtstrook maar de politie stond daar steeds op onverwachte plaatsen dit GTAgedrag te verhinderen. Ik had nog niet eerder in Jakarta zo 'laag bij de grond' geslapen. Op de eerste verdieping van Prasada mansion, een leuk klein hotel waar we 's avonds rustig nog even een wandelingetje konden maken. Heel wat anders dan de grote hoteltorens waar we eerder sliepen.
De volgende dag weer een lange (in tijd) taxirit naar Yuyun. Gelukkig belde ze ons en kon aan de taxichauffeur uitleggen hoe hij moest rijden, anders reden we nu nog rondjes door Depok. Ik had mij Depok iets kleiner voorgesteld, en dacht dat de straatnaam wel genoeg zou zijn om bij Yuyun's huis te komen, nee dus. Volgende keer nemen we de tomtom mee!
Dadan stond ons samen met Yuda aan het begin van hun straat op te wachten, Yuda sprong bij ons in de taxi en Dadan reed op de motor voor ons uit naar de ranch waar ze wonen.
Wat een super weerzien met Yuyun en haar lieve kinderen en met Adi en zijn vrouw Wida en hun dochtertje Puput. Ze waren verhuisd naar het huis midden op de ranch en Dadan is daar nu de manager. De eigenaar van de ranch, een Duitser die in Jakarta woont en werkt komt er de weekenden en Dadan verzorgt met 10 medewerkers de paarden, de stallen, de weilanden. Het zag er allemaal pico bello uit. Het mooiste van de ranch vonden wij de 200 rambutanbomen! Dadan klom er hoplakee in toen hij zag hoe wij likkebaardend onder de bomen naar de vruchten stonden te kijken....De middag en avond hebben we doorgebracht met cadeautjes uitpakken, elkaar verhalen vertellen, liedjes zingen en spelen met de kinderen. De kleine Zahrah was eerst een beetje bang voor het popje dat jij had meegegeven Jeanet, maar na een poosje zat ze mooi naast Yuyun die Aliya (van 4 weken) de borst gaf en deed haar t-shirt omhoog, drukte pop aan haar borst en had haar eigen baby! De knikkers die Jeanet ook mee gaf waren een topper! Yuda rende naar boven en haalde een mini klein doosje uit de slaapkamer waar zijn eigen knikkers in zaten, dat waren er een stuk of 10, dezelfde die wij hadden toen we klein waren. Hij was zo blij met alle bijzondere exemplaren die uit de zak van Jeanet kwamen, namens Yuda, superbedankt! Na een heerlijke nasi met tempe, tahu en een kippetje hebben we 's avonds Ligretto gespeeld, zelf wat regels verzonnen, dat ging prima. Ook hebben we Yuda kleedjes knippen geleerd, hij kon er niet mee stoppen, precies zoals het altijd gaat in mijn klas. Het verschil met mijn kleuters was dat Yuda onze kleedjes precies na wilde maken en liever niet zelf iets verzon, dat zal hij nu wel doen, nu wij weer weg zijn. We maakten nog een avondwandeling en kochten bijna een houten bankstel in een kraampje langs de kant van de weg en gingen toen slapen in de slaapkamer van Adi en Wida. Die legden een aantal matrassen bij Yuyun op de kamer en wij mochten in hun bed. Fantastisch, ik had nooit gedacht dat ik nog eens bij mijn vroegere hulpen in huis zou slapen. In Lembang had dat ook niet gekund, in dit huis ging het prima. Tot we midden in de nacht wakker schrokken. Er renden vette ratten boven ons hoofd, ze hadden duidelijk plezier. In het plafond zat een flink gat, dus we waren een beetje bang dat ze daar doorheen zouden vallen. Wat doe je dan? Het licht aan en even naar de wc. Toen ik bij de kamerdeur kwam en de deurkruk naar beneden deed, brak die spontaan af. Oeps, nu zaten we opgesloten...De ratten waren inmiddels stil maar wij moesten allebei ineens plassen. Wat te doen? Gelukkig was er nog een balkondeur. Op het balkon keken we eens rond, nemen we een plantenbak, een prullenbak, het babybadje? Gelukkig vonden we nog een oude emmer en deden daar op giechelend onze plas. De ratten bleven de rest van de nacht rustig en wij sliepen tot Yuyun ons de volgende ochtend bevrijdde lekker verder. Dadan had een vriend met een auto gevraagd om ons naar Lembang te brengen. Eerst hadden we gedacht om over de Puncak te gaan maar na twee keer twee uur in de file besloten we om nu toch maar de tolweg te nemen. Heel veel mensen uit Jakarta gaan in het weekend naar de Puncak(bergen waar thee groeit tussen Bandung en Jakarta) dus daar zouden we dan weer uren in de file staan. Via de tolweg waren we er in drie uurtjes. We moesten de chauffeur wel weer de weg wijzen, hij was nog nooit in Bandung of Lembang geweest...Wij gelukkig wel, zonder moeite vonden we het huis van Nicolette waar we nu al twee dagen met heel veel plezier zijn.
Bij aankomst in Jakarta probeerden ze enorm arrogant voor te dringen, toen was mijn belangstelling wel over.
Een tip voor volgende Indonesiagangers: Zorg dat je niet aankomt tijdens het spitsuur zoals wij, we deden twee uur over een ritje dat je zonder file binnen een half uur zou kunnen maken. Soms reed de taxichauffeur een stukje over de vluchtstrook maar de politie stond daar steeds op onverwachte plaatsen dit GTAgedrag te verhinderen. Ik had nog niet eerder in Jakarta zo 'laag bij de grond' geslapen. Op de eerste verdieping van Prasada mansion, een leuk klein hotel waar we 's avonds rustig nog even een wandelingetje konden maken. Heel wat anders dan de grote hoteltorens waar we eerder sliepen.
De volgende dag weer een lange (in tijd) taxirit naar Yuyun. Gelukkig belde ze ons en kon aan de taxichauffeur uitleggen hoe hij moest rijden, anders reden we nu nog rondjes door Depok. Ik had mij Depok iets kleiner voorgesteld, en dacht dat de straatnaam wel genoeg zou zijn om bij Yuyun's huis te komen, nee dus. Volgende keer nemen we de tomtom mee!
Dadan stond ons samen met Yuda aan het begin van hun straat op te wachten, Yuda sprong bij ons in de taxi en Dadan reed op de motor voor ons uit naar de ranch waar ze wonen.
Wat een super weerzien met Yuyun en haar lieve kinderen en met Adi en zijn vrouw Wida en hun dochtertje Puput. Ze waren verhuisd naar het huis midden op de ranch en Dadan is daar nu de manager. De eigenaar van de ranch, een Duitser die in Jakarta woont en werkt komt er de weekenden en Dadan verzorgt met 10 medewerkers de paarden, de stallen, de weilanden. Het zag er allemaal pico bello uit. Het mooiste van de ranch vonden wij de 200 rambutanbomen! Dadan klom er hoplakee in toen hij zag hoe wij likkebaardend onder de bomen naar de vruchten stonden te kijken....De middag en avond hebben we doorgebracht met cadeautjes uitpakken, elkaar verhalen vertellen, liedjes zingen en spelen met de kinderen. De kleine Zahrah was eerst een beetje bang voor het popje dat jij had meegegeven Jeanet, maar na een poosje zat ze mooi naast Yuyun die Aliya (van 4 weken) de borst gaf en deed haar t-shirt omhoog, drukte pop aan haar borst en had haar eigen baby! De knikkers die Jeanet ook mee gaf waren een topper! Yuda rende naar boven en haalde een mini klein doosje uit de slaapkamer waar zijn eigen knikkers in zaten, dat waren er een stuk of 10, dezelfde die wij hadden toen we klein waren. Hij was zo blij met alle bijzondere exemplaren die uit de zak van Jeanet kwamen, namens Yuda, superbedankt! Na een heerlijke nasi met tempe, tahu en een kippetje hebben we 's avonds Ligretto gespeeld, zelf wat regels verzonnen, dat ging prima. Ook hebben we Yuda kleedjes knippen geleerd, hij kon er niet mee stoppen, precies zoals het altijd gaat in mijn klas. Het verschil met mijn kleuters was dat Yuda onze kleedjes precies na wilde maken en liever niet zelf iets verzon, dat zal hij nu wel doen, nu wij weer weg zijn. We maakten nog een avondwandeling en kochten bijna een houten bankstel in een kraampje langs de kant van de weg en gingen toen slapen in de slaapkamer van Adi en Wida. Die legden een aantal matrassen bij Yuyun op de kamer en wij mochten in hun bed. Fantastisch, ik had nooit gedacht dat ik nog eens bij mijn vroegere hulpen in huis zou slapen. In Lembang had dat ook niet gekund, in dit huis ging het prima. Tot we midden in de nacht wakker schrokken. Er renden vette ratten boven ons hoofd, ze hadden duidelijk plezier. In het plafond zat een flink gat, dus we waren een beetje bang dat ze daar doorheen zouden vallen. Wat doe je dan? Het licht aan en even naar de wc. Toen ik bij de kamerdeur kwam en de deurkruk naar beneden deed, brak die spontaan af. Oeps, nu zaten we opgesloten...De ratten waren inmiddels stil maar wij moesten allebei ineens plassen. Wat te doen? Gelukkig was er nog een balkondeur. Op het balkon keken we eens rond, nemen we een plantenbak, een prullenbak, het babybadje? Gelukkig vonden we nog een oude emmer en deden daar op giechelend onze plas. De ratten bleven de rest van de nacht rustig en wij sliepen tot Yuyun ons de volgende ochtend bevrijdde lekker verder. Dadan had een vriend met een auto gevraagd om ons naar Lembang te brengen. Eerst hadden we gedacht om over de Puncak te gaan maar na twee keer twee uur in de file besloten we om nu toch maar de tolweg te nemen. Heel veel mensen uit Jakarta gaan in het weekend naar de Puncak(bergen waar thee groeit tussen Bandung en Jakarta) dus daar zouden we dan weer uren in de file staan. Via de tolweg waren we er in drie uurtjes. We moesten de chauffeur wel weer de weg wijzen, hij was nog nooit in Bandung of Lembang geweest...Wij gelukkig wel, zonder moeite vonden we het huis van Nicolette waar we nu al twee dagen met heel veel plezier zijn.
-
10 April 2011 - 16:40
Monica:
Leuk om te lezen, wat een andere wereld. Geniet er maar lekker van! ( Wij houden Anneke wel van de straat ) haha. -
10 April 2011 - 17:27
Janneke:
Leuk om je zo te volgen!
Fijne reis verder. -
10 April 2011 - 18:32
Ada:
Ha Jannie, nee die Puncak route lieten wij ook maar zitten vanwege de file. Wel jammer he, die nostaltische route missen. Hoe is het met Ika? Doe onze groeten! -
10 April 2011 - 19:03
Hilda:
'eindelijk' een berichtje! Leuk om van jullie belevenissen te lezen..... Zullen het morgen naar opa en oma brengen, vooral oma is erg benieuwd. groetjes van ons allemaal. -
10 April 2011 - 19:10
Bert Van Marrewijk:
Hoi, Jannie en Jan enz enz. Ik kon zo gauw niet zien wie er allemaal op de foto staan. Ik ben wat te opgewonden, want twee uur geleden ben ik voor de 5e keer opa geworden. Maar dat van die ratten heb ik goed gelezen. Komt mij bekend voor, maar dat vertel ik jullie later nog wel eens. Veel plezier en doe de groeten aan eventuele bekenden in het Lembangse. Bert. -
10 April 2011 - 19:38
@rnold:
Wat een heerlijke belevenissen en wat schrijf je het gezellig op. Geniet er maar op los! -
10 April 2011 - 19:40
Mieke:
Vanmorgen vertelde Jan dat je naar Indonesië was. En nu een verslag. Leuk! Ja, die ratten, in Sorong viel op een ogenblik een nest jonge ratjes door het plafond. Nog fijne dagen samen. Groet, Mieke -
10 April 2011 - 20:09
Jeanet Van Maldegem:
Wat een mooie belevenissen, fijn dat de pakjes goed terecht komen, wij weekend naar Polder geweest, Mattheus passion gezien en veel taartjes gegeten. Opa Piet heeft patat voor ons gebakken en we hebben de eerste radijs gegeten -
10 April 2011 - 20:29
Marga:
Wat leuk om jullie belevenissen zo te kunnen meebeleven. Het lijkt mij loeigezellig om dat zo met je dochter te kunnen doen. Jullie plasavontuur zie ik zo voor me!
Geniet nog maar lekker verder, groetjes! -
10 April 2011 - 21:50
Loes:
Wat schrijf je gezellig Jannie, net of ik erbij ben. En ja de Puncak en de tolweg - ik ken het ook. Heerlijk om je verslag te lezen: stomme Arabier!! ongelooflijk eigenlijk, zou ie nog een boete gekregen hebben? Nou, geniet lekker en ik kijk uit naar je volgende verslag. -
10 April 2011 - 22:49
Ien:
hey, die jannie!! heerlijk je verslag gelezen onder het genot van (een zoveelste) wijntje.... heerlijk! (je verslag.. en ja.. de wijn ook...)Maak veel foto's he? Dan moeten we maar es (met een glas wijn..) gaan zitten om alles te bekijken. Goh.. noemde ik nou voor de derde keer het woord wijn? hihi, ach, what the f+++ VIVA LA VIDA! Enjoy, ik blijf je volgen! Heb net een heerlijke "reunie" gehad in Amsterdam van het flamenco koor (ja... ook met w.....) Morgen weer aan de bak met serieuzere zaken, opdracht afmaken... en ook genieten van de zon (zo is ons door de weerman beloofd, eerst maar even zien en dan geloven). Ik ga nu naar m'n vlooienbakkie en wens je welterusten en GENIET! dikke kus, Ien
-
11 April 2011 - 08:11
Jeannette:
Heerlijk, heerlijk om te lezen, tot de volgende opdate!
Geniet, liefs Jeannette -
11 April 2011 - 17:12
Trinette:
Dank je wel voor je verslag, Jannie. Zo genieten we met je mee. Blijf schrijven. -
21 April 2011 - 00:07
Alice:
Leuk Jannie,
Ik meld me bij deze aan voor je groepsreis. Van Carla kreeg ik net een mailtje waarin ze schreef, dat het 14 jaar geleden is, dat wij samen naar Lefkas gingen. Dat zou mijn eerste groepsreis worden, met alle vriendinnen. Het lezen van jou reis is heel leuk. ik heb ervan genoten. -
13 Mei 2011 - 07:08
Mascha:
Oh, wat n prachtige foto´s! En heerlijk om te lezen hoe jullie ontvangen werden door zo´n warme familie.. schitterend avontuur!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
