Onderweg
Door: Annio
Blijf op de hoogte en volg Jannie
24 September 2022 | Indonesië, Purwakarta
Met een daverend gerinkel valt de kar waarop de kannen met sapjes en tientallen glaasjes staan om. De eetzaal van hotel Harper verstijft. Alle blikken gaan onze kant op. Wij zitten er het dichtste bij. Een klein jongetje, ietsjes groter dan Pieter, heeft ergens tegenaan geduwd waardoor het wagentje uit evenwicht raakte. Hij is gelukkig niet onder de waterval van lichee, sinaasappelsap en ijswater terecht gekomen, wel enorm geschrokken, net als wij allemaal.
Zo begon de dag gisterochtend. Toch nog een ongeluk na vier dagen reizen/racen over Java. Iedereen die ooit in Indonesië was weet hoe het verkeer hier werkt. Keihard rijden en enorme risico’s nemen. Was je hier nooit dan kun je het je niet voorstellen dat het bestaat, deze manier van weg gebruiken. Het lijkt misschien nog het meest op een computerspel. Vroeger speelde Jelmer GTA, dat maakten wij nu in levende lijve mee. We zijn met drie auto’s onderweg. Dat maakt het (in mijn ogen) nog spannender. Maar de chauffeurs zijn betrouwbaar. De auto’s goed onderhouden, het gezelschap erg gezellig. Als je niet vooruit kijkt maar door de zijramen is er steeds wat te zien. Af en toe slapen we en schrikken dan soms allemaal tegelijk wakker van een onverwachtse hobbel in de weg of van een enorme regenbui die ineens uit de lucht komt vallen.
Java heeft nu tolwegen, echte snelwegen met wegrestaurants. We drinken daar tijdens iedere ochtendstop een heerlijke koffie. Ik kies steeds de ijskoffie, die drink ik thuis nooit. Zo hebben we midden-Java doorkruist. Maandag van Purwakarta naar Brebes en Tegal, aan de Noordkust. Dinsdag via Solo naar Jogyakarta aan de Zuidkust. Woensdag naar Purwokerto midden op Java en donderdag weer naar ‘huis’ naar Purwakarta. We maakten lange dagen want we (Johana, Wakrimin, Budi en ik) stonden steeds vroeg op om een ochtendwandeling te maken. Om 5.30 uur spraken we af in de lobby van het hotel en wandelden dan door de ontwakende stad. Een beetje zoals ik deed in het eerste coronajaar, de zon zien opkomen en lekker veel stappen maken.
In Tegal bleken brede wandelpromenades te zijn gemaakt. Heel on Indonesisch. Meestal zijn de stoepen, als die er al zijn, smal en onderbroken door talloze uitritten. Hier gebogen lantaarnpalen, veel bankjes en overal plantenbakken. We ontmoetten er een hondje. Iets heel bijzonders, in deze drie weken heb ik misschien 10 honden gezien. Wel af en toe poezen maar ook niet veel. Vogels in kooitjes, kippen en hanen, dat zijn de huisdieren in Indonesië. Oh, en vissen in aquariums. Heb je de docu’s ‘de stand van de zon, de maan, de sterren’ gezien? Je bént in Jakarta, als je naar deze films kijkt. Het moment waarop de woedende vrouw van één van de hoofdrolspelers zijn lievelingsvissen in de frituur gooit zal ik nooit vergeten.
Oeps, een zijweggetje, terug naar Tegal. Ik krijg een beetje heimwee naar mijn fiets als ik hele groepen sportieve dames en heren rondjes zie rijden door de stad. Ze zwaaien vriendelijk en hebben zichtbaar plezier in hun fietstocht zo vroeg op de dag. Wij wandelen verder, komen langs een oud gebouw, duidelijk nog uit de Nederlandse tijd. SCS staat er op. Een soort stationsgebouw van de stoomtram van Semarang naar Cirebon is het. Een watertoren, mooi wit geschilderd. Schone straten en een alun alun waar grote sproeiers het gras water geven. Als ik hier met de kleinkinderen was, dan was het een waterfeestje geworden op de vroege ochtend. Ik facetime regelmatig even met hen en met mijn vader, dat zijn ook feestjes!
Schrijven schoot er bij in de afgelopen week. In de auto was het niet te doen. De bezoeken aan tuinders waren boeiend, als ik daar genoeg van had en de anderen nog niet klaar waren met de interviews verkende ik de omgeving. ‘s Avonds aten we dan met de hele groep en deden daarna nog een drankje. Nu schrijf ik om 8 uur ‘s ochtends. Jan ligt nog lekker te snurken. Ik duik zo het zwembad in want straks gaan we naar Lembang en daar is het mini zwembadje van Villa Venetys ijskoud. Hier in Harper is het als een babybadje, heerlijk warm.
-
24 September 2022 - 07:25
Johan:
Inderdaad de verbettering van het wegennetwerk hier is een ongelovelijke verbetering. De oude poswwg eindelijk met pensioen -
24 September 2022 - 09:01
Deborah:
Zo gezellig om via je verhalen met jullie mee te mogen reizen. De afgelopen week niet de tijd kunnen nemen, dus dit weekeind lees ik jouw verhalen als een boek. Geniet er van lieverds! -
24 September 2022 - 09:08
Elja :
Lekker lopen en kijken altijd leuk er is altijd wat te zien .
Fietsen ook heerlijk. Ga je net iets sneller en kom je verder .
Van de week voort eerst met loet gefietst .
Hij genoot en ik ook .
Gisteren gelopen met Sari lekker gezongen achter de wandelwagen ze zat lekker mee te swingen zo leuk . -
24 September 2022 - 12:46
Wieger:
Ik herinner me het verkeer nog goed. In het donker door de bergen en bij de bochten gaat het licht uit om te kijken of er geen auto van de andere kant aan komt. En bij Surabaya waar we midden in de nacht vertrokken om de zon op te zien komen bovenop de vulkaan Bromo. Helaas gaf de auto het onderweg op en na een paar nood reparaties zijn we met de bus onverrichter zake terug gegaan. Veel plezier nog ik hoop dat jullie nog een beetje lekker weer hebben. -
24 September 2022 - 15:24
Tiny Brunott:
Lieve Jannie. wat leef jij een ander leven. Zou Zoetermeer weer passen of wennen. Hier is het druilerig en lokt mij niet naar zonsopgang. Geniet deze laatste dagen. Hoe laat zijn jullie in Zoetje? Komt iemand jullie halen. Ik verheug me erop dat je weer terug bent. Jij schut de hele zooi hier weer een beetje op. Dikke knuffel tiny -
25 September 2022 - 22:17
Alice :
Heeerlijk, die verhalen . Ik geniet ervan. Vanmorgen, voor we opstap gingen, nog het verslag van mijn reis door Indonesië gelezen.
Fijn dat je tijd hebt om de zon te zien opkomen.
Hier geniet ik er ook elke morgen van.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
