Karaoke it is
Door: Jannie
Blijf op de hoogte en volg Jannie
17 September 2022 | Indonesië, Kertasari
Wakker worden en dan iemand op de veranda ‘morning has broken’ horen fluiten, wat een gaaf begin van de dag. Even later schalt dit lied vanuit een speaker over het terrein. We slapen dit weekend op een compound met verschillende vergaderzalen en enkele rijtjes met kamers daaromheen. De kamers zijn verbonden door een overdekte veranda. Het doet mij denken aan een motel in Canada. Voor de deur een tafeltje en twee stoelen. Daar zit niemand. We komen elkaar tegen onderweg naar de ‘grote zaal.’ Dé plek voor het ontbijt, het diner, de lunch, discussiemomenten, presentaties en voor karaoke! Pak Kurniawan blijkt een groot liefhebber. Zijn meest nabije medewerkers kunnen zingen als nachtegalen. De chauffeur Yana en de accountant Natan, ze pakken een microfoon en maken er een feestje van. Ook pak Kurniawan zingt. Hij draagt de eerste vijf liedjes op aan ons, dan volgt een avond lang muziek uit vervlogen tijden en af en toe iets minder ouds. De generatieverschillen worden duidelijk. De eerste helft van de avond Engelstalige liedjes, daarna de Indonesische en vervolgens het Sundanees. Tussendoor een paar keer iets Nederlands. ‘Tulpen uit Amsterdam en het kleine café aan de haven’ die zing ik met plezier maar ‘Sonja’ van Anneke Gronlöh daar had ik nog nooit van gehoord.
‘Geef mij maar nasi goreng’ van Wieteke van Dort zong ik in 1987 op de Selamatan ter ere van de opening van het project in Lembang. ‘Imagine’ van John Lennon zong ons Indonesische buurmeisje Fien Azis op onze laatste avond in Lembang, bij het kampvuur. Johana zingt samen met Isak ‘somewhere over the rainbow.’ Ik krijg zin om tijdens mijn schrijfvakanties ook een karaokeset mee te nemen. We dansen, chauffeur pak Yana blijkt een enorme grappenmaker. Hij verandert ter plekke teksten. Iedereen lacht en wij hebben geen idee maar wat maakt het uit. Iemand schenkt wat bier bij in de theekopjes waar we uit drinken. Iemand anders brengt een brandend kacheltje binnen. Een soort ijzeren tonnetje gestookt met palletkorrels. Dit voelt als een feestje van voor corona kwam en ons verplichtte om ver bij elkaar uit de buurt te blijven. Alle mondkapjes hangen onder de kin of liggen ergens op tafel. De deur van de zaal blijft de hele avond wijd open. Daardoor drijft de geur van de kretek (kruidnagel) sigaretten die de chauffeurs roken naar binnen. Een echte ‘tempo doeloe’ geur. Ik zag gisteren een reclame die voor sigaretten bleek te zijn. Een groot bord met ‘MAGNUM classic’ er op afgedrukt. ‘Oh joh, zijn hier ook magnumijsjes te koop?’ vroeg ik mij hardop af. Nee, het bleek reclame voor roken te zijn.
Vanochtend om 7 uur moesten we klaar staan voor een theeplukceremonie. Het bleek dat wij met zijn tweeën gingen theeplukken, als een soort grapje? Schort aan en hoed op, mand om de schouder. Jan deed goed zijn best. Ik ben bleek minder handig in thee plukken. Naast ons werkten vier echte pluksters. Ze hadden zich voor deze gelegenheid opgemaakt met lipstick. Ze wisten blijkbaar dat er vele foto’s gemaakt zouden worden. Wat een zwaar werk, in de natte en koude theestruiken de bovenste blaadjes uit de struiken plukken. Op andere plaatsen worden al theemaaiers gebruikt. Een soort grasmaaiers die over de struiken getrokken worden. Ik was in Lembang gewend aan vrolijk babbelende theepluksters die geld vroegen voor een foto. Vroeger vond ik dat wel eens stom. Nu dacht ik met heimwee aan deze eigenwijze vrouwen.
De rest van de ochtend worden we rondgeleid over het terrein van BEKEN (Benih kentang) Een laboratorium waar de medewerkers van pak Kurniawan proberen om in een steriele omgeving aardappelplanten te kweken uit weefsel. ‘s Middags bezoeken we aardappelveldjes. Dat spreekt mij meer aan. Over dijkjes door de sawa’s wandelend zien we aardappels, stengeluien, bonen, kool en sawi groeien. De velden omzoomd met enorm hoge eucalyptusbomen. Ik kneus een blaadje en geniet van de geur van minyak kayuputih. In onze souvenirkoffer zitten al vijf flesjes van deze geurige olie. Leuk om straks thuis weg te geven!
Terima kasih voor het internet dat ik mocht lenen ibu Johana yang baik sekali [e-1f33a]
-
17 September 2022 - 17:36
Monique:
Heerlijk om mee te genieten, je verwoordt de sfeer zo goed dat ik de kretek ruik! -
17 September 2022 - 19:15
Willy Donker:
Muziek vrolijkt alles op. Wij galmen op feestjes altijd Brandend Zand van Anneke Grönloh. Zij zong ook Oh Malaysia, Soerabaja, en Nina Bobo. Rob de Nijs zong Sonja. Voor Sonja doe ik alles..oh als je Sonja zag, heus dan begreep je het op slag….
Ben benieuwd naar de foto van Jan met schort en hoed.
Heb het goed lieve mensen.
Liefs uit Zoetje -
17 September 2022 - 23:12
Jacqueline :
Toch weer een verhaal uit Onesie!
Zo noemde Arno als peuter Indonesië.
thee plukken achteraf toch zeker wat leuk
dat jullie dat gedaan hebben?
En ja van karaoke houden ze wel ! Veel plezier nog! -
18 September 2022 - 09:55
Mark:
minyak kayuputih, in een klein groen flesje,ik kan de geur nog steeds ruiken als ik daar aan denk…… -
19 September 2022 - 08:58
Tiny Brunott:
Ik ruik, voel en beleef het. Je bent een super schrijfster?! Ik krijg het gevoel er te zijn. Liefs
-
19 September 2022 - 13:07
Johan Kieft:
Leuk verhaal
Was dit op kertssari. Wordt over verteld in de heren vam de thee -
19 September 2022 - 16:17
Jannie :
Yes Johan, dit was Kertasari en nu zijn we in good old Tegal. Niet te geloven hoe het hier veranderd is. Je kent de stad niet terug! -
24 September 2022 - 09:16
Tiny Klifman:
Wat weer een prachtig verhaal , Jannie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley