Lembang

Vliegertjes dansen hoog in de lucht. Eerst zien we er een, dan twee, dan steeds meer. Tegen de grijsblauwe lucht steken de vliegers donker af. Het waait door de Lembang vallei. De zon schildert een gouden randje aan de wolken in de verte. De villa Venetys is op een berghelling gebouwd. Vanaf het terras hebben we uitzicht over heel Lembang. De geluiden uit het dorp, stemmen van spelende kinderen, brommers en de oproep tot gebed uit de moskee mengen zich tot een aangenaam achtergondmuziekje. Nu de zon bijna onder gaat voelt de wind in het bergdorp wat Lembang is, ineens fris. Breg zit in haar kursi malas (luie stoel) naast mij en geniet met volle teugen.

Als ik onze tijd in Lembang nog eens over zou kunnen doen, zou ik in de kampong willen wonen denk ik nu. Wij keken gisteren bij ons oude huis. Het was er nog net zo stil als vroeger. Asep, de nachtwaker/terreinbeheerder kan zijn ogen niet geloven als hij ons ziet. Hij vraagt gelijk naar Neng en Ujang, koosnaampjes die Aletta en Jelmer gekregen hebben in Lembang. Wij vragen naar de bekenden van vroeger. Wat een hartelijk weerzien. Je krijgt de groeten buurman Bert! Er groeide in jouw tuin nog nangka. We lopen even om het huis heen en proberen aan de Zoetermerse ZWO'ers uit te leggen hoe mooi het hier vroeger was. Dan rijden we door naar Ika, Yuyun en Adi. Hun moeder en oma ma Enih was onze hulp, steun en toeverlaat vijf jaar lang. Nu zie ik ineens dat Ika op haar moeder lijkt. Ze lacht veel en kletst net zo gezellig als ma Enih vroeger deed. We passen met zijn achten precies in haar huis. Yuyun en Adi zijn met hun kinderen uit Jakarta gekomen. Ze verwennen ons met een teh kotak, thee uit een pakje en schalen vol chips en kroepoek. Dan maken we met het hele gezelschap een wandeling door het dal achter het huis en maken mooie foto's. We verbazen ons over alle villa's die er gebouwd zijn. Vroeger kon je hier eindeloos door de velden met kool, sla en tomaten lopen. Nu staan er grote huizen met enorme visvijvers er om heen. De afvalhopen met bordjes 'verboden afval te storten' er naast, liggen er nog net zo bij als vroeger ;-(

Na het bezoek aan Ika en familie gaan we door naar de balai, voormalig kantoor van Jan. Wederom worden we omringd door veel hartelijkheid en belangstelling. We ontmoeten pak Rofik waar Jan het meest mee samen werkte, Andi de computerman die onze Suzuki kocht toen wij vertrokken, Ali Asgar die Nederlands bij mij kwam leren. Harry wiens kinderen even oud zijn als de onze. De Tangkuban Prahu en de warme bronnen in Ciater schieten er bijna bij in, zo gezellig is het op kantoor. Via een bezoek aan de vulkaan, met het busje rijden we bijna tot de rand van de krater en een tussenstop in de theetuinen belanden we toch nog in het heerlijke warme bronwater.

's Avonds kijken we, bij een bir bintang, tevreden terug op de lange dag in Lembang. Het is er veel drukker dan vroeger, vol gebouwd en vol auto en brommer verkeer. De mensen zijn nog even vriendelijk en vrolijk als vroeger.