Weekend zonder internet
Door: Jannie
Blijf op de hoogte en volg Jannie
16 September 2022 | Indonesië, Kertasari
Een weekend zonder wifi
‘Breng even twee extra dekbedden’ is de eerste opdracht die pak Kurniawan geeft aan één van de medewerkers van het guesthouse in Kertasari waar we vanmiddag aankwamen. Pak KS, zo noemt men hem, is dominant en gewend te bepalen. We merkten het gisteren al toen hij tijdens de lunch de wereldpolitiek ter sprake bracht via een spervuur aan directe vragen. De oorlog in Oekraïne, de rol van Amerika in de wereld, hoe het zat met de energieprijzen, met alle spullen die wij kopen uit China, de aardbevingen in Groningen. Politiek en handel en hoe die van invloed zijn op elkaar. Jan kan er over meepraten.
Pak KS is lang de financiële man van Ewindo geweest. Nu is hij met pensioen en betrokken bij een nieuw bedrijf, een samenwerking tussen Ewindo en Salim, de producent van Indomie. Ze doen iets met potatoseeds en seedpotatoes. Lang geleden in Lembang hadden we Japanse buurmannen die daar toen al mee bezig waren, aardappels kweken uit zaad. Op dit moment is er een bijeenkomst over pootaardappelen. Ik hoor de deelnemers in het gebouw hiernaast lachen en discussiëren. We zijn in een trainingscentrum van Salim, midden in de theetuinen van Pakalongan. De weg hier naar toe was vol bochten. Het deed mij denken aan de weg naar mount Abu, een hillstation in India waar we met Jelmer en Sneha en haar ouders in 2020 waren. Het laatste uur van de rit was de weg beroerd. Vol kuilen en gaten. Wehobbelden alsof we op een kameel zaten. Maar de chauffeur bleef cool en loodste ons veilig naar deze plek.
Er is hier niets. Geen dorpje, geen winkel, geen warong en zelfs geen wifi. Oeps, dat is wel even een dingetje. Ben ik ooit 24 uur zonder internet geweest de laatste tien jaar? De afgelopen week in Indonesië kon ik al wennen aan een internetloos leven overdag. Dat was goed te doen. Er is hier veel te zien en te beleven. Je moet uitkijken waar je loopt. De telefoon gebruikte ik om foto’s te maken. ‘s Avonds in het hotel voelde ik mij dan als een kind zo blij als de wifi connectie maakte en ik allerlei berichtjes kon lezen en een verhaal kon posten op jalanjalan.
Nu gaat dat niet gebeuren. Ik had al het vermoeden toen ik zag hoe afgelegen deze plek is. Zover als je kunt kijken groeit er thee. Aan alle kanten rondom de gebouwen. Het is hier echt stil. Zelfs geen geluiden van brommers. Geen gebrom van de airco. Heel in de verte het vermoeden van een moskee. We zijn op ongeveer 2000 m hoogte. Het kan hier koud worden. Vandaar de extra dekbedden. Bij de tuinder waar we vanochtend op bezoek waren brandde een open haard. Dat zag ik nog nooit in Indonesië. Hij leidde ons rond op zijn bedrijf van 4 hectare tomaten. Tussen de tomaten groeiden pepers, er onder sawi (Chinese kool.) Bijna alle groenten hier op Java staan op ‘bedden’ waar plastic over gespannen is. In het plastic knipt men gaten, daar komen de planten in te staan. Een groepje vrouwen was op het land aan het werk. Ze verplaatsen de kleine sawiplantjes in de nursery door ze met een plankje op te tillen en ze dan een halve meter verderop weer neer te zetten. Op die manier stopt de groei even. De plantjes moeten uitgeplant worden en mogen dan niet te groot zijn. Maar het regent nog niet dus is het niet handig om ze nu al uit te planten. Ik zit op mijn hurken bij de dames. Allemaal oma’s net als ik. Het is niet makkelijk om mensen te vinden die dit werk willen doen vertelt de tuinder. Hij kan wel 40 mensen gebruiken. Nu zijn er 20 aan het werk.
We gaan weer verder, laten een zak stroopwafeltjes achter en krijgen een doos dodol mee, een goede ruil, de dodol smaakt ons prima. Onderweg vraagt Johana of wij nog wel eens naar de kerk gaan. De één vaker dan de ander vertellen we naar waarheid. Of we het leuk vinden om naar kerkdienst is op kantoor te luisteren? Huh, een kerkdienst op vrijdagochtend? Ja, omdat de moslimmedewerkers tijdens de vrijdagse lunch naar de moskee gaan organiseren de Christenen in het bedrijf hun eigen viering. Iedere vrijdag zijn er andere mensen die hun inbreng hebben. Het lijkt wel een vrouwenviering!
Vandaag is pak Glenn Pardede, de directeur van Ewindo aan de beurt om de preek te verzorgen, een andere medewerkster vertelt haar verhaal en er is muziek. Pak Glenn vertelt vanuit een hotel in Palembang waar hij op dat moment is. We horen hem vol vuur praten over het zaad dat soms in vruchtbare aarde valt en andere keren aan de kant van de weg of op de rotsen. ‘We zijn een zaadbedrijf!’ David en Saul komen voorbij, tot slot ook nog Zacheüs. Communicatie daar gaat het om, is de moraal van het verhaal. Ook als je het niet met elkaar eens bent is het belangrijk om het gesprek aan te gaan. Niemand is perfect, dat hoeft ook niet. Maar conflicten zijn niet erg. Ga die niet uit de weg. Wat een wonderlijke ervaring. Een ‘kerkdienst’ onderweg in de auto in dit enorme moslimland. Morgen gaan we thee plukken, als een soort toeristische activiteit. Vanavond karaoke met een biertje als het aan pak KS ligt. Zijn chauffeur is een vrolijke Frans, hij kan dangdut dansen en zingen. Zo zullen we wel warm blijven en dat extra dekbed misschien helemaal niet nodig hebben. Als jullie dit verhaal op vrijdag al lezen dan heb ik even verbinding kunnen maken via de telefoon van Johana! Fijn weekend! Zondag zijn we weer terug in Purwakarta.
-
16 September 2022 - 15:07
Elja :
Wat grappig heb het gelezen .
Lijkt wel op kerkdienst gemist.
Een weekeind zonder gek hè dat we daar aan moeten wennen wie had dat gedacht .
Aardappels kweken uit zaad .
Film van gezien op de Floriade .
Echt de moeite waard .
Liefs elja -
16 September 2022 - 17:02
Willy Donker:
Dangdut opgezocht op YouTube. Ik doe het niet na. Dodo ook gegoogeld…het water liep me in de mond. Slaap lekker onder dekbed in de koude nacht.
Liefs uit Zoetje -
16 September 2022 - 17:21
Jeannette:
O, ik ben benieuwd wat het je brengt om een eeekend geen wifi te hebben - vooral omdat je zo graag verhalen deelt en leest! Fijn verhaal, dank je wel -
16 September 2022 - 20:44
Els Hubert:
Het blijft leuk om jullie verhalen te lezen wel een uitdaging zonder internet, ik vroeg me net af wat we vroeger toch deden zonder alle berichten en dingen op Facebook enzo.
Geniet nog lekker -
17 September 2022 - 12:41
Tiny Brunott:
Lieve Jannie Mooi de kerkdienst en de stilte. Ik kan het bijna niet voorstellen geen wifi wat heb je wel gedaan? Met wie Karaoke? Is er wel witte wijn?’Dank voor verhaal. Het regent hiermee hard langzaam rijden lichten aan en geen meter vooruit kunnen kijken….. knuff l -
22 September 2022 - 21:02
Pauline :
Vandaag tijd gemaakt om jouw leuke reisverslag te lezen. De foto’s op Facebook en Ista zijn ook erg mooi. Wat een mooie nieuwe herinneringen maken jullie. Geweldig hoor. Zo fijn dat je tegenwoordig gewoon even contact kunt hebben met het thuisfront via FaceTime. En ja waar zouden we zijn zonder WiFi?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
