Ishigaki en Taketomi

'Closed' staat er op het bord bij de deur van de bakker, als wij er op zondagmiddag om 17.00 uur langs lopen. Logisch eigenlijk, welke bakker zou er op deze tijd nog open zijn? Toch lijkt het of er nog iemand binnen is. We gluren door het raam van de minibakkerij. Toen ik er brood ging kopen lagen er vijf stokbroden, 20 bolletjes, een appeltaartje en wat foccacia achtige broodjes. De oven neemt de meeste plaats in, dan is er een kleine toonbank en een prachtig naambord 'Pinacolada' staat er op. Heerlijke naam voor een bakkerij ;-)

Er is inderdaad nog iemand binnen. De deur gaat open. "Een moment," zegt de bakker als hij ons ziet staan. Hij loopt naar de toonbank, haalt iets uit een mandje, doet het in een zakje en geeft het aan Jelmer. "Presento," zegt hij stralend. We krijgen een heerlijk foccaciabroodje cadeau. Ik was niet van plan om weer over eten te schrijven maar dit was zo'n mooi moment, waard om te delen.

Deze bakker past precies in het beeld wat ik heb over het leven hier, uit het verhaal van de film 'Happy'. In deze film worden mensen uit o.a. Okinawa (provincie waar wij nu zijn) gefilmd en geïnterviewd. Zij blijken hier heel lang en gelukkig te leven. Levenskunstenaars zijn het. Als ik weer thuis ben lijkt het mij gaaf om de film in onze buurt bioscoop te gaan vertonen.

Thuis is nu Irawa guesthouse. Toen we er vrijdag aankwamen kregen we de 'tresuare map' van het eiland. Getekend door Gon, de Koreaanse eigenaar van het huis. Een schatkaart, op een eiland, wat een fantasie, heerlijk! Irawa is een beetje hippie achtig. Wij slapen boven, in een kamer met aan drie kanten grote ramen. Uitzicht op zee, de bergen en de bananenbomen. In de huiskamer beneden wordt gezongen en gitaar gespeeld. Gisteravond kookte iedereen die dat wilde iets en deelden we dat met elkaar. In de tuin hangen hangmatten waar wij voorzichtig in gaan liggen, een beetje bang dat we er te zwaar voor zijn. Tot nu toe gaat het goed ;-)

Zwaarder dan we waren worden we hier waarschijnlijk niet. De 'boursin' die we gisteren kochten is hier een zeldzaamheid. Sorry, nog een eetverhaaltje ;-) Toen we zaterdag in Ishigaki city waren om boodschappen te doen, zag Jelmer een miniwinkeltje met foto's van koeien. We gingen naar binnen in wat een soort kaasmakerij bleek te zijn. De eigenaar van de winkel kon goed Engels en wilde graag praten. Hij was als uitwisselingsstudent in Frankrijk geweest en had daar leren yoghurt en kaas maken. Hij vertelde dat hij tien Jersey koeien had en van de melk daarvan alles wat hij in het winkeltje verkocht maakte. Heerlijke yoghurt en zeer smakelijke 'boursin' dus.

Het broodje Boursin smaakte erg lekker na een hele dag wandelen op het eiland Taketomi. De Japanse toeristen namen de bus en lieten zich overal op de strandjes afzetten. Wij twijfelden of we op het strand mochten wandelen maar waagden het toch. Op slippers. Dat waren mijn voeten niet meer gewend na een lange winter ;-) Had ik mijn sandalen maar niet moeten vergeten, die staan waarschijnlijk nog thuis in de kast.