Stil

Ineens is het stil. De hotelkamer vlakbij het vliegveld Narita, bij Tokyo, heeft dikke dubbele ramen. Geen enkel geluid van buiten dringt er door. En Jelmer is naar zijn eigen kamer gegaan. Omdat wij donderdagavond vanaf Ishisgaki terug vlogen naar Narita en vrijdagochtend door zouden naar Nederland was het handiger om dichtbij het vliegveld te gaan slapen. Eerst zijn we nog met Jelmer gaan eten, toen hebben we hem flink geknuffeld en is hij met de trein en de metro naar huis gegaan. Dat duurde nog bijna twee uur. Hij had net de laatste metro naar zijn kamer kunnen halen, gelukkig.

Met de shuttlebus reden wij de volgende ochtend naar het vliegveld en vlogen daarna in precies 10 uren naar Moskou. Aeroflot verdiende vast niet veel aan deze vlucht. De tickets waren erg goedkoop, de helft van de prijs van een KLM ticket en het vliegtuig zat niet eens half vol. Vlak naast ons bleef een rij met vier stoelen leeg, daar hebben we af en toe even lekker gelegen. Afgewisseld met een film kijken en lekker lezen was de reis dus prima te doen. Wat is Rusland enorm groot. We zagen enorme bergen en vlaktes vol sneeuw en bij het landen bevroren meren en rivieren, indrukwekkend!

Op het vliegveld in Moskou lachten de matroessjka's mij toe vanuit allerlei souvenirwinkeltjes. Ik ga vast nog eens terug naar Moskou, of nog liever naar Aukine en Be in Kiev, daar zijn ze vast ook te koop. In een automaat zien we t-shirts te koop met allerlei foto's van Poetin er op. We hadden al een mooi shirt voor Jan, dus Poetin hebben we maar in Rusland gelaten.

Tijdens de laatste vlucht sliepen we een poosje en best diep ook. Ik schrok even wakker en dacht een seconde 'huh, waar is Jelmer?' Twee tellen later weet ik weer dat we al bijna 10.000 kilometer van hem weg zijn. Wat een wonder dat je zo snel zo'n afstand kunt overbruggen. In gedachten is Jelmer nog dichtbij. Ik denk in het vliegtuig terug aan het plezier wat hij heeft in Japan. Halverwege de reis hoorde hij dat hij een prijs had gewonnen van een ontwerpwedstrijd in Kopenhagen. Hij had daar samen met Bas (vriend vanaf de peuterspeelzaal) aan mee gedaan. Via Skype maakten ze samen een plan en Bas, die in Denemarken studeert heeft de prijs donderdag in ontvangst genomen.

Oei, ik begin te gapen en krijg het koud. In Japan is het nu 8 uur later, dus half zeven in de ochtend. Dankzij de laatste stemdag voor de wijktuin kon ik vandaag goed wakker blijven. We zijn een hele goede tweede geworden met meer dan 500 stemmen. Ik ben er blij mee, we zijn door naar de volgende ronde! Bedankt voor jullie stemmen!

En bedankt voor jullie leuke verhalen in de reacties, schrijven is voor mij genieten en lezen wat anderen schrijven dubbel genieten! Tot een volgende reis! Leuk dat je er bij was!