Onderweg

Hoe lang doe je over een reis van 300 kilometer? Als je op de kaart kijkt liggen Yogjakarta en Pangandaran niet zo heel ver uit elkaar. Onze gids pak Agung vertelt dat hij wel eens problemen heeft met verwachtingen van toeristen. Ze meten met Nederlandse maten. Als je een beetje op het gas trapt, rijd je in ruim twee uur van Zoetermeer Groningen toch Alice? In Indonesia gaat dat anders. Wij vertrokken om 8.30 uur vanochtend en kwamen om 18.00 uur aan. Onderweg maakten we een fotostop bij de rijstvelden. Omdat een aantal van ons nodig moest plassen werd het gelijk een sanitaire stop. Een aardige meneer zag ons lopen en maakte een praatje. Wij mochten best even in zijn huis naar de wc. Hier is de kamer mandi, wees hij. Ik ging als eerste naar binnen en zag naast de mandibak slecht een klein gat in de vloer, het afvoerputje, in het uiterste hoekje van de badkamer. Oké, weer een nieuwe ervaring. Toen de volgende aan de beurt was, keken we nog eens goed om ons heen en zagen een andere deur, bleek daarachter een echte zit wc te zijn ;-)

De reis ging verder over de tjokvolle wegen richting Pangandaran. Indonesia viert de feestdagen van alle religies. Toevallig vielen Hemelvaartsdag en hari Waisak, de 'verjaardag van Buddha' allebei in dit weekend. Een mooie gelegenheid voor Indonesiërs om er op uit te gaan en een festival of een markt te bezoeken. Het deed mij denken aan een tweede Paasdag vroeger. Wij deden dan thuis mee met de paastoerrit, een soort puzzeltocht in de auto. Of we gingen op tweede Pinksterdag naar de markt in Oudeschoot. Nu zagen we verschillende keren grote velden vol geparkeerde motoren. Ook onderweg werden we steeds ingehaald door motoren. Ik zat gelukkig niet voor in de bus. Het spelletje wat veel Indonesiërs maken van inhalen is zo griezelig. Ze anticiperen er op dat de andere weggebruikers rekening zullen houden met hen. Een enkele keer gebeurde het dat pak Yadi inderdaad op de rem moest trappen, anders hadden we zeker een inhalende motor vermorzeld. Gelukkig hebben we ook geen ongelukken gezien, ze spelen het inhaalspel dus aardig goed.

Bij een rubberplantage maken we een korte tussenstop. In de kleine warung langs de kant van de weg is water te koop, nog twee flesjes. Willen we meer? Momentje, er springt iemand op de brommer. 5 minuten later is hij terug met een doos vol flesjes water. Wij blij met de nieuwe voorraad. Zij blij met een beetje handel. We worden vrolijk uitgezwaaid en beginnen aan de laatste etappe van de dag. Vlak na zonsondergang bereiken we Pangandaran, eten lekker bij een restaurantje van een Amerikaanse dame die hier 30 jaar geleden ook al was. Wandelen even naar het strand En gaan dan op tijd naar bed. Als ik mijn gezicht was en de handdoek van het haakje pak, zit er een enorme kakkerlak op. Jahaaaa, we zijn in Indonesia ;-) Vanochtend lag de arme Zaza op haar rug. Ik vond de geur in de hotelkamer al zo verdacht..... Hier was een mevrouw Helderder aan het werk geweest. Met de spuitbus Baygon.

Nu is het maandagmorgen. Jan, Breg en ik relaxen onder de palmbomen. Beetje lezen, schrijven, koffie drinken. De rest van de groep bezoekt de green canyon. Ik zal eens kijken of een van hen daar een stukje over wil schrijven ;-)