Mimpi pinda

Zes sirihbladeren, een stengel sereh en zes tenen knoflook krijgen we mee voor Jan als medicijn tegen zijn keelpijn. Een fietstocht door de kampong staat er vandaag op het programma. Jan blijft liever lekker slapen. Hij is snipverkouden en wil even rust.

Een uurtje buiten Yogja woont Towil ( two wheel ;-) met zijn vrouw Roos en zijn dochter Amalia. Wat een fantasierijk, ondernemend mens. Hij heeft zeven oud Hollandse fietsen voor ons klaar staan. Iedereen krijgt een rijsthoed op en daar gaan we. Het is even wennen. Thuis fiets ik op mijn superlichte gazelle fuente vol versnellingen. Dit is een loodzware simplex, de remmen doen het nauwelijks maar ik kom vooruit. Bregje en Arie (beiden bijna 80) zijn de helden van de dag. Ze waren niet van plan om mee te gaan fietsen maar durven het toch aan. Uiteindelijk is het meer excursie dan fietsen en dat is goed.

We bezoeken een oude dame die een bomenkwekerij bij haar huis heeft. Wat een schat is dat. Ze heeft een hele verzameling avocadopitten die echt ontkiemd zijn, er groeien serieus miniboompjes uit, zo bijzonder. Als ik vertel dat Jan ziekjes thuis is plukt ze de sirihbladeren en geeft er het recept bij. Laten trekken in kokend water en twee keer per dag langzaam een kopje van opdrinken is het recept tegen de keelpijn. Ze plukt ook kedongdong die wij proeven, beetje onrijp maar zo aardig dat ze ons iets geeft.

Het proces van tempé maken zien we in een ander huis. Dan nog het maken van ketupats, kleine van palmblad gevlochten bungkusjes, ik weet er geen Nederlands woord voor. Het zijn geen mandjes, wat zijn het wel? Ik zoek een foto en zal die plaatsen dan zien jullie het. Tot slot rijden we door prachtige rijstvelden, plukken pepertjes en zien hoe het stro van de rijst op een brommer vervoerd wordt naar de koeien. Onvoorstelbaar dat je overeind kunt blijven met je brommer met 4 enorme balen stro er op. Foto volgt ;-)

De luak koffie blijft ons bespaard dankzij een geldautomaat die een bankpas inslikt. Het is de beste koffie die er bestaat, eerst opgegeten door een luakbeestje, dan uitgepoept en daarna gebrand. (Misschien ook nog gewassen tussendoor ;-) We hebben het niet geproefd, de bankpas weet terug proberen te krijgen en uiteindelijk toch maar blokkeren kostte even tijd. Het plan om naar het Ramayana ballet te gaan ging wel door. Na het ballet hebben Bregje en ik nog even dangdut gedanst met een vrolijke groep mensen uit Surabaya. Hoe makkelijk heb je in Indonesia contact, dat is zo gaaf.

Onze chauffeur spreekt mooi Nederlands. Wij proberen Indonesisch te leren. Dat is soms vermakelijk. Vanavond wenste pak Agung ons welterusten en Mimpi indah, mooie dromen. Grietje maakte er Mimpi pinda van. Zeer toepasselijk in dit land van saté saus en heerlijke pindakoekjes. Dag lieve allemaal, Mimpi pinda!