Yogjakarta

Eigenlijk zou je de Borobudur het beste bij zonsopgang kunnen bezoeken. Het is er dan nog rustig en minder warm dan midden op de dag. Wij besluiten met elkaar dat we liever iets later gaan. Hoewel om 6.30 uur ontbijten voor sommigen van ons nog steeds heel erg vroeg is. Jullie mogen raden wie zich verslapen hadden ;-)

Deze twee aten hun ontbijt onderweg in de bus onderweg naar de Borobudur. We reizen in een minibus waar we mooi ruim in passen met z'n achten, gids, chauffeur en een flinke doos met flesjes water. De gids is een kleine man met de naam Agung (wat groot betekent) De chauffeur komt uit Subang, West Java en test met veel pret onze kennis van zijn taal. Hij is nog kleiner dan Agung en loodst de bus met gemak door het enorm drukke verkeer van Yogja. Hoeveel brommers hebben we vandaag gezien? Ontelbaar veel. De rijen voor de benzinepomp zijn een bezienswaardigheid. Het hotel waar we slapen heeft een hoofdgebouw aan de ene kant van de weg en een bijgebouw aan de andere kant. Als je wilt oversteken is er een zebra maar die heeft niet veel effect. Er staan gelukkig ook twee verkeersregelaars die de auto's en brommers tegenhouden en keihard snerpend fluiten op het moment dat je kunt gaan lopen. Fijn hoor want je voet op de zebra zetten en verwachten dat het verkeer dan stopt, dat werkt hier echt niet.

Als we rond 8.30 uur aankomen bij de Borobudur is het daar al superdruk. Wij gaan via een speciale toeristeningang naar binnen. Daar krijgen we allemaal een slendang om en lopen richting de Borobudur. Het is niet zo makkelijk om tussen alle souvenirverkopers door te komen. Ze proberen op allerlei manieren hun hoedjes, kaarten, flessen water en allerlei andere mooie en minder mooie spullen te verkopen. Het doet mij denken aan hoe wij vroeger vroeger werden aangeklampt op de helling van de Tangkuban Prahu, de vulkaan in Lembang waar wij gewoond hebben. Hoe je met deze mensen om moet gaan is mij nog altijd een raadsel. Stug voor je uit kijken, iets zeggen of gewoon maar glimlachen en door lopen? Bij wie koop je wel iets en bij wie niet? Ik kocht zeker niets bij de man die mij vertelde dat die mevrouw voor mij (Grietje) al kaarten gekocht had en dat ik een betere prijs zou krijgen. Voor jullie denken dat ik helemaal niets gekocht heb, wees gerust, er komen kaarten richting Nederland binnenkort.

Op de Borobudur was het een groot fotofeest ;-) We luisterden naar het verhaal van eenvoud en onthechting. En tussen de verhalen van de gids door speelden we fotomodel. Weer zoiets raadselachtigs. Op de foto gaan met een Belanda (Nederlander) is een feestje voor veel Indonesiers. We vroegen aan de prachtige dames wat hun partners er van zouden vinden als ze thuis kwamen met een foto van henzelf en Arie. Domme vraag, ze lachten ons vrolijk uit ;-)

Nu slaapt iedereen al. Misschien dromen ze wel van het batikatelier wat we vanmiddag waren. Of van de zilversmederij? Of van de nasi goreng? Drie keer per dag rijst eten, wanneer doe je dat? In Yogjakarta dus en het smaakte ons goed. Breg wilde graag lontong eten maar dat hebben we nog niet gevonden. Morgen misschien. Voor nu welterusten!