Kamelenknuffels

Langzaam wordt het licht op het vliegveld van Abu Dhabi. Een enkel kerstboompje versiert de eindeloze gangen waar we door wandelen naar gate nummer 50. Hiervandaan vertrekken we over vier uur naar Mumbai. Het was nog donker toen we na zeven uur vliegen, waarvan we een aantal uren lekker sliepen, aankwamen in Abu Dhabi. Nu zie ik de zon opkomen en kerstbomen maken plaats voor palmbomen. Geen Mac Donalds (waar we op Schiphol nog even een frietje aten) maar kramen vol dozen met dadels en winkeltjes waar allerlei soorten kamelenknuffels verkocht worden. Marlies nam er al eens één mee voor Annelinde toen ze nog in Dubai woonde. Ik ga er een foto van maken. Kamelenknuffels boeien mij meer dan alle dure brillen, parfums en horloges die hier ook heel veel te koop aangeboden worden.

Mensen kijken is het meest interessant. Een enkele Arabier in een hagelwitte djellaba zien we langs komen. Een paar vrouwen totaal in het zwart, met zo’n minuscuul doorkijkluikje voor hun ogen. Militairen in zandkleurige uniformen lijken zo weggelopen uit de woestijn. In het toilet frist een hele rij vrouwen uit allerlei culturen zich gezellig naast elkaar op. Het voelt een beetje als een toneelstuk. Zo veel verschillende kledingstijlen en talen. En tegelijk willen we allemaal hetzelfde: Plassen, handen wassen, tanden poetsen, even de benen strekken na uren zitten in een vliegtuig.

Wat dit vliegveld echt anders maakt dan Schiphol is de geur, lekker kruidig. Een beetje als de kreteksigarettengeur van Indonesia. Ook lijkt het rustiger dan op Schiphol. Niet qua aantal mensen. Als is nu om mij heen kijk zie ik er honderden. Velen slapen, dommelen of praten zachtjes met elkaar. Het tempo lijkt anders dan in Nederland. Niemand lijkt haast te hebben. Waarschijnlijk hebben de meesten net als wij uren overstaptijd. Logisch dat je dan niet heen en weer rent maar lekker rond wandelt of even een hazenslaapje doet.

Jelmer appt net dat hij met Sneha en haar ouders al aangekomen is vanuit Chennai in Mumbai. Zij wachten daar op ons. Een halve dag op het vliegveld? Of misschien gaan ze de stad even in? We horen het straks. En vliegen dan vanuit Mumbai samen door naar Udaipur in Rajasthan. ‘Heb je geen last van vliegschaamte?’ vroeg iemand mij. Uh, nou wel een beetje. Nog niet eerder in mijn leven ga ik zoveel vliegen als de komende twee weken. De volgende keer gaan we weer op fietsvakantie maar dan halen we India niet. Hoewel, het kan wel maar dan de route andersom. Lees het boek: https://www.hebban.nl/recensie/peter-van-bavel-over-het-wonderlijke-verhaal-van-de-man-die-van-india-naar-zweden-fietste-voor-de-liefde en je fietst in gedachten van India naar Zweden. Wij vliegen weer verder, met plezier, naar Mumbai/Bombay.