Jodhpur
Door: Jannie
Blijf op de hoogte en volg Jannie
16 Januari 2020 | India, Jodpur
Het guesthouse ‘Jog Niwas’ waar we in Jodhpur verblijven is een oase voor vogels. Koerende duiven, tsjilpende mussen, een hele groep pauwen (nationaal symbool van India) groene grasparkieten en nog allerlei kleine vogeltjes waar ik de naam niet van ken, ze vliegen af en aan. Onze kamer is op het dak van het gebouw. De andere kamers liggen rond een binnenplaats. De eigenaar van ‘Jog Niwas’ is kunstenaar en architect. Hij heeft het fortachtige gebouw zelf ontworpen. In de zomer is het er vast heerlijk koel. Nu moeten wij ons flink aankleden en gaan op tijd naar bed om warm te blijven.
Rondom het guesthouse heeft de reus (zo noem ik de baas in gedachten, hij is heel lang en breed) allerlei soorten bomen geplant. Sommigen bloeien en verspreiden een zoete geur. De pepers, tomaten en paprikaplanten zien er zielig uit. Niet opgegeten door slakken maar door de pauwen.
We zijn hier ongeveer 20 km van de blauwe stad Jodhpur. Daar bezochten we eergisteren het grootste fort wat ik ooit in mijn leven zag. Vol pracht en praal van de Maharajas, de koninklijke familie. Al de tentoongestelde oude paleisruimtes in het fort werden bewaakt door indrukwekkende suppoosten met enorme gekrulde snorren op puntige kabouterschoenen.
Jan kocht later op de middag in een schoenenstraatje een paar van deze puntpantoffels. Voor Annelinde zagen we er onweerstaanbare sprookjesschoentjes. Het armbandenstraatje konden we ook niet overslaan. Heb je ooit een winkel vol armbanden gezien? Nauwelijks tien vierkante meter oppervlakte had dit winkeltje. Helemaal volgepakt met kasten met doosjes armbanden. Op de vloer een enorme berg vol zakjes en doosjes, allemaal vol armbanden. We kunnen straks bij ons thuis een Indiaspeelhoek voor Annelinde en Josephine gaan inrichten.
Op verschillende plekken in het fort werd muziek gemaakt. Zoals straatmuzikanten de sfeer in een stad kunnen veranderen zo maakten de muzikanten dit fort voor mij tot een plek waar ik plezier had. Al het goud en de glitter, de grootsheid, collecties sabels, draagstoelen, ze boeiden mij maar matig. De muziek deed mij goed.
Het uitzicht op het fort vanaf een dakterras, hoog boven de stad was prachtig. We lunchten bij stepwell café. Een ‘stepwell’ is een bron. Om bij het water te komen moet je honderden gemetselde traptreden aflopen. Zonder leuningen, zonder hekjes. Ik hoor in gedachten Annelinde als we in Haarlem de trap op of af lopen.’Er is nog geen leuning, oma.’ Hier begin ik er niet eens aan de afdaling naar het water. Jelmer natuurlijk wel. Hij lijkt op onze Wieger, die was vroeger in ons gezin degene die in Zoutelande het verst over de paalkoppen boven het water durfde te lopen. Respect voor de vrouwen die hier vroeger met waterkruiken op hun hoofd de smalle trappertjes afdaalden en met kruiken vol water weer naar boven liepen.
Gisteren vlak voordat de zon onderging maakten Jan en ik een wandeling in het steppeachtige gebied rondom het guesthouse. We zagen onderweg kleine hertjes net zo nieuwsgierig naar ons kijken als wij naar hen. Verder veel sporen, allerlei soorten poepjes en gaten in verschillende maten in de grond. Net zoiets als bij ons in de duinen. Één gat was wel erg groot. Als we het goed begrepen hebben, was dat het hol van een jakhals.
Nu zijn we op het vliegveld van Jodhpur en wachten op de vlucht met ‘Spicejet’ naar Ahmedabad. Het is een militair vliegveld waar ook enkele passagiersvluchten per dag vandaan vertrekken. Blijkbaar gaan al die vluchten tegelijk want het vertrekhalletje is bomvol.
Ik heb zin om naar het zuiden te gaan. Nog een paar dagen op blote voeten lopen, zwemmen, het echte tropengevoel voelen.
Rondom het guesthouse heeft de reus (zo noem ik de baas in gedachten, hij is heel lang en breed) allerlei soorten bomen geplant. Sommigen bloeien en verspreiden een zoete geur. De pepers, tomaten en paprikaplanten zien er zielig uit. Niet opgegeten door slakken maar door de pauwen.
We zijn hier ongeveer 20 km van de blauwe stad Jodhpur. Daar bezochten we eergisteren het grootste fort wat ik ooit in mijn leven zag. Vol pracht en praal van de Maharajas, de koninklijke familie. Al de tentoongestelde oude paleisruimtes in het fort werden bewaakt door indrukwekkende suppoosten met enorme gekrulde snorren op puntige kabouterschoenen.
Jan kocht later op de middag in een schoenenstraatje een paar van deze puntpantoffels. Voor Annelinde zagen we er onweerstaanbare sprookjesschoentjes. Het armbandenstraatje konden we ook niet overslaan. Heb je ooit een winkel vol armbanden gezien? Nauwelijks tien vierkante meter oppervlakte had dit winkeltje. Helemaal volgepakt met kasten met doosjes armbanden. Op de vloer een enorme berg vol zakjes en doosjes, allemaal vol armbanden. We kunnen straks bij ons thuis een Indiaspeelhoek voor Annelinde en Josephine gaan inrichten.
Op verschillende plekken in het fort werd muziek gemaakt. Zoals straatmuzikanten de sfeer in een stad kunnen veranderen zo maakten de muzikanten dit fort voor mij tot een plek waar ik plezier had. Al het goud en de glitter, de grootsheid, collecties sabels, draagstoelen, ze boeiden mij maar matig. De muziek deed mij goed.
Het uitzicht op het fort vanaf een dakterras, hoog boven de stad was prachtig. We lunchten bij stepwell café. Een ‘stepwell’ is een bron. Om bij het water te komen moet je honderden gemetselde traptreden aflopen. Zonder leuningen, zonder hekjes. Ik hoor in gedachten Annelinde als we in Haarlem de trap op of af lopen.’Er is nog geen leuning, oma.’ Hier begin ik er niet eens aan de afdaling naar het water. Jelmer natuurlijk wel. Hij lijkt op onze Wieger, die was vroeger in ons gezin degene die in Zoutelande het verst over de paalkoppen boven het water durfde te lopen. Respect voor de vrouwen die hier vroeger met waterkruiken op hun hoofd de smalle trappertjes afdaalden en met kruiken vol water weer naar boven liepen.
Gisteren vlak voordat de zon onderging maakten Jan en ik een wandeling in het steppeachtige gebied rondom het guesthouse. We zagen onderweg kleine hertjes net zo nieuwsgierig naar ons kijken als wij naar hen. Verder veel sporen, allerlei soorten poepjes en gaten in verschillende maten in de grond. Net zoiets als bij ons in de duinen. Één gat was wel erg groot. Als we het goed begrepen hebben, was dat het hol van een jakhals.
Nu zijn we op het vliegveld van Jodhpur en wachten op de vlucht met ‘Spicejet’ naar Ahmedabad. Het is een militair vliegveld waar ook enkele passagiersvluchten per dag vandaan vertrekken. Blijkbaar gaan al die vluchten tegelijk want het vertrekhalletje is bomvol.
Ik heb zin om naar het zuiden te gaan. Nog een paar dagen op blote voeten lopen, zwemmen, het echte tropengevoel voelen.
-
16 Januari 2020 - 07:54
Elja :
Oja die winkeltjes met armbanden. Prachtig zoveel kleuren echt genieten.
Ook die winkeltjes met kettingen van die kleine kraaltjes die ze reigen zijn ook geweldig ,soms houden ze de draden met hun tenen vast. Erg bijzonder om te zien
Dat de muziek je vrolijk maakte en een leuk tintje aan het fort maakte snap ik volkomen -
16 Januari 2020 - 09:13
Joke:
Ha Jannie! Steeds geniet ik van je verhalen, maar ik had nog niet gereageerd. Bij deze dus! Fijn dat je ons laat meegenieten van jullie belevenissen! Zo boeiend! Je brengt Indis in mijn huiskamer! Dankjewel en groet aan Jan -
17 Januari 2020 - 20:18
Marjolein:
Ha Jannie, wat schrijf je toch weer beeldend en mooi! Ik geniet van je teksten en je neemt me
mee naar de plekken waar jullie India beleven. Ik herken zoveel en toch is het ook heel anders dan het India waar ik was, het noorden. Het is ook zo groot! Ik kan zien dat jullie je verwonderen en genieten tegelijk. Jammer dat het alweer bijna voorbij is, maar dit is vast niet de laatste keer dat jullie India bezoeken, want India heeft iets betoverends. Ik wens jullie nog een fijne laatste dagen daar! Groetjes vanuit Scheveningen -
17 Januari 2020 - 23:48
Ynze:
Beste Jannie en Jan,
Met veel plezier heb ik het verslag van Jannie gelezen over jullie bezoek aan Jodhpur. Een verslag dat nieuwsgierig maakt naar een 'wereld' die wij niet kennen. Wij wensen jullie nog fijne dagen.
Hartelijke groeten,
Afke en Ynze
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
