Uitzicht op een brug

Verrassing! Een verhaal van Jan!

Vanaf het overdekte terras-restaurant van ons hostel in Udaipur hadden we een mooi uitzicht op een smalle brug tussen twee stadsdelen van de oude binnenstad. Bij het ontbijt kwam het dagelijkse leven van Udaipur voorbij.

Duiven en eekhoorns
Tussen het bamboe-vlechtwerk en de golfplaten boven onze ontbijttafel waren stadsduiven druk bezig met het voeren van hun jongen. Het leek wel Amsterdam. Hoewel! Gelijktijdig rende een eekhoorn over de kantelen aan de waterkant van ons terras. Hij kwam uit de bomen bij ons hostel, waar we eerder die morgen al een familie apen acrobatische toeren hadden zien uithalen. Allemaal tekenen van de eerbied voor de natuur in India. Dieren slachten of doodmaken is tegen de principes van het hindoeisme.

Veilige slaapplek
Op de brug bij ons restaurant zoekt een hond een veilige slaapplek. Die vindt hij op het dak van een geparkeerde auto. Misschien heeft hij gehoord van zijn verre familielid die gisteren wreed in zijn slaap werd gestoord toen een auto over zijn tenen reed. Zijn gejank was tot in de verre omtrek te horen. Niemand die er verder aandacht aan besteedde. Hij begon snel aan zijn pijnlijke tenen te likken en het verkeer krioelde weer verder.

Koe op de brug
Even later een kleine opstopping op de brug. Een koe doet zijn dagelijkse ronde en laat zich daarbij niet opjagen door getoeter of gedrang. Tussen twee auto’s zit een passeerplek waar hij mooi in past. Het verkeer rijdt weer verder. Op zijn ronde vindt de koe eetbare waar in een hoop bijeengeveegd straatvuil. Het plastic blijft vanzelf over. Ook een manier van afvalscheiding. De eigenaar van de koe heeft buiten de stad een hoekje luzerne. Vandaag heeft hij een vracht ter grootte van een olievat tussen het stuur en de zitting geladen. Zijn vrouw zit achterop. Past precies allemaal. De melk gaat in melkbussen opgehangen aan de motorfiets van de melkrijder door de straat. Of misschien is hij ook wel melkboer die de melk bezorgt bij zijn vaste klanten.

Auto
Een ‘auto’ is in India een kruising van een scooter en een bestelauto: heel wendbaar en vaak met een een-cilinder dieselmotor. De bestuurder zit op het scootergedeelte met een smalle voorruit voor zich. De passagiers zitten op een bankje in het bestelauto-gedeelte. Met drie volwassen toeristen is hij vol. Tien schoolkinderen gaat ook prima onder Indiase omstandigheden. Hoe druk kunnen wij ons maken met kinderzitjes en veiligheidsgordels? Anderzijds, na een ritje van 30 minuten suizen je oren van alle herrie en geratel. De auto’s toeteren zich een weg door het verkeer. Het verkeersbeeld deed mij denken aan een brouwerij waar bierflesjes zich naar de vulinstallatie spoeden.

Slimme ezeltjes
Tussen alle gemotoriseerde verkeer door ontwaarden we het transportbedrijfje van een kleurig geklede vrouw met zes of zeven ezeltjes. Op hun ruggen een soort puntzakken gevuld met stenen en/of puin. Missschien wel 100 kg per ezel. Ook zij zochten en vonden hun weg in de drukte van de smalle straat. Ze bleven keurig bij elkaar en leken de weg naar de plaats van bestemming prima te kennen. Nooit zoiets gezien en petje af: met een kruiwagen zou je zijn gestrand.

Amazing India
Van dertig jaar geleden herinner ik mij de toeristische slogan ‘Amazing Indonesia’. Na een paar ontbijten in Udaipur lijkt ‘Amazing India’ mij een prima samenvatting van mijn eerste indrukken.