Ayo kita main! Main = ‘spelen’ en ook ‘ontmoeten’
Door: Jannie
Blijf op de hoogte en volg Jannie
10 September 2022 | Indonesië, Lembang
Ha, weer wat vliegkilomers er bij gekregen vandaag! Die van Willy [e-1f49a] Terima kasih! Van Conny, Bert en hun dochter Marlies kwamen ze via WA naar mij toe. WA? Weten jullie wat dat is? In Indonesië gebruiken ze graag afkortingen: TK =kleuterschool HP = Mobieltje en WA = Whatsapp Ik had geen idee. Willem Alexander was voor mij WA. Nu dus Whatsapp. Mijn vader belde er net mee. Voor de eerste keer van zijn leven. Wonderlijk hoe duidelijk zijn stem klonk. ‘Zijn jullie gezond?’ was zijn eerste vraag. Ja hoor, gelukkig wel. Ergens in mijn achterhoofd zit nog de herinnering aan India waar we toen beroerd last van onze darmen kregen. Ook weet ik nog goed dat pa toen hij de tweede keer in Indonesië bij ons op bezoek was heel ziek werd. We waren in Bogor, op de terugreis naar Jakarta in een muf vakantiehuisje. ‘Evergreen’ was de naam van het park. Groen was het er zeker want in Bogor onweert en regent het 322 dagen per jaar las ik pas.
Van Lembang ken ik de statistieken niet maar hier regent het ook dagelijks. Meestal begint de regen pas na de lunch daarom gingen we vanochtend vroeg op pad. Florawisata d’Castelo in Subang was het doel. Yuyun, Adi, zijn vrouw Wida en alle kinderen gingen mee. Een vol busje!Het park is net open en nog niet af. De eigenaar is Dewi Persik, een bekende dangdutzangeres. Zij heeft gezorgd dat deze plek ‘viral’ ging en dat is te merken. Het is er om 9 uur ‘ochtends al druk. De Floriade zou in haar handen knijpen met zoveel bezoekers! We betalen entree 40.000 rp per persoon en ook voor alle attracties nog eens 20.000. Dat klinkt als veel maar er gaan 17.000 rp in een euro, reken maar uit, bijna gratis in onze ogen dit parkje.
Waar lijkt het op? Neem een tiende deel van de Floriade, bouw daar een paar Disneyachtige kastelen en zet er wat speel en eetgelegenheden op, plus veel bloemen: Begonia’s, afrikaantjes, chrysanten en gelukkig ook wat tropische planten als de Chinese roos. Schilder alles in felle kleuren en dan heb je Castello. Busladingen vol groepen, voornamelijk vrouwen van middelbare leeftijd schuifelen door het park en maken constant foto’s van elkaar. En van ons. We zijn de enige Europeanen hier. Ik draag geen sluier. Een enkele Chinese vrouw laat haar haar ook zien. De honderden anderen dragen doeken op hun hoofd, vaak in vrolijke kleuren en afgestemd op hun kleding. Puput, de dochter van Adi gaat in het zwart gekleed en bedekt ook haar gezicht. Ze kletst gezellig dus ik vraag haar vrolijk naar haar ‘pesantren’ (moslim kostschool) waar ze Arabisch leert en de Koran bestudeert. Foto’s kan ze niet laten zien, dat is verboden. Als ik Aliya, de jongste dochter van Yuyun, naar haar favoriete schoolvak vraag zegt ze ‘agama,’ godsdienst! Ik kan het maar moeilijk volgen dat deze, in mijn ogen vrijmoedige en totaal niet fanatieke Indonesiërs gelovige moslims aan het worden zijn. We gaan met alle meiden in de zweefmolen. Hoe lang duurt zoiets in Duinrell? Een paar minuten, hooguit vijf? Hier blijven we maar rondjes draaien. Misschien wel een kwartier? Jan, Adi en Azril staan ons uit te lachen langs de kant. Draaierig en giechelend stappen we uiteindelijk uit en gaan op zoek naar iets lekkers.
Yuyun trakteert de kinderen op een sosis, een soort frikadel met sambal en mayonaise. Wij krijgen een heerlijke ijskoffie. Azril maakte een ritje op een paardje en wil dat graag nog een keer. Daardoor komen we op het idee om naar de manege te gaan waar Dadan, de man van Yuyun werkt. Via de smalste weggetjes die je je maar kunt voorstellen, tussen de metershoge bamboe door, komen we bij de paardenstallen waar Alyia alle paarden bij naam kent. Dadan is springruiter geweest. Hij heeft zelfs een paar jaar voor de sultan van Brunei gewerkt. Nu geeft hij paardrijles en is de manager van de Aragonstables. Alyia is zijn liefste leerling. Zij groet alle paarden en vertelt samen met Dadan over hun leeftijden, karakters en van wie ze wel eens afgevallen is. Een gezellig slot van dit zaterdagochtend uitstapje.
‘s Middags krijgen we bezoek van Johan Kieft en zijn vrouw Coreta. We kennen Johan sinds hij als Wageningse student in 1991 in Lembang stage kwam lopen. We kennen zijn levensverhaal, we waren er bij toen hij trouwde met een ‘prinses’ uit Oost Timur. Volgden hem via Facebook, zochten hem op in Jakarta en kregen de schrik van ons leven toen bleek dat hij 6 jaar geleden zeer ernstig gewond raakte bij een terroristische aanslag bij de starbucks in Jakarta. Hij leefde, in het ziekenhuis in Singapore, maanden tussen hoop en vrees en kwam er bovenop. Praten en lachen doet hij als vanouds. Genieten van elke dag misschien wel driedubbel nu!
Weer een middag vol verhalen van vroeger en nu en de tijd daar tussenin. Dankbaar dat we elkaar weer ontmoet hebben nemen we afscheid. Coreta wil naar de jalan Chiampelas, de spijkerbroekenstraat in Bandung. Wij wandelen een rondje door de kampong waar ik een vette sliding maak en lekker onder de modder thuis kom. Morgen in Purwakarta maar eens een wasmachine zoeken!
-
10 September 2022 - 17:05
Pieter:
Hoi Jannie,
Alles is geprint, dan kan Opa het straks meenemen.
Groeten aan Jan en oude bekenden in Indonesia.
Pieter -
10 September 2022 - 17:13
Jannie :
Superbedankt Pieter! Tiny wilde ook al voor mij printen maar ik durfde haar niet te vragen of ze de verhalen naar pa wilde brengen. Hoewel ik zeker weet dat ze dat best leuk zou vinden -
10 September 2022 - 17:14
Lies.hoogland@gmail.com:
Hallo Jannie,
Wat een mooi reisverslag en ook nog oude bekenden zien wat geweldig. Is het daar nu Moesson tijd? Het regent zo vaak. Eindelijk lees ik iets wat ik mij kan herinneren. De spijjkerbroekenstraat in Bandung. Ik had gehoopt met nieuwe spijkerbroeken naar huis te gaan. Helaas! Niets paste. Niet omdat ik inmiddels van al het heerlijk eten veel gegeten had maar de maten waren anders. Trouwens de nasi koenig was heerlijk in Bandung. Nog heel veel plezier en geniet.
Lies Hoogland -
10 September 2022 - 17:24
Anneke Otten :
Hoi Jannie, het regent elke dag! Voor zover ik weet is het daar nu het regenseizoen. Dan regent het inderdaad iedere dag en dat duurt nog wel een tijdje. Het mag de pret vast niet drukken. Liefs Anneke -
10 September 2022 - 19:35
Susanne:
Ik reis weer fijn mee in jouw verhalen en kleurrijke foto's -
10 September 2022 - 22:58
Jacqueline :
Weer n mooi verhaal !!
En Johan gezien en gesproken! Leuk!
Groetjes van mij aan hem!
-
11 September 2022 - 08:36
Elja:
Leuke foto s
Ook daar staat de tijd niet stil lijkt wel beetje Efteling zo mooie gekleurd .zweefmolen vond ik altijd heerlijk nu weet ik het niet meer zo.
Maar ik denk stiekem dat je de wandeling door de hoge bamboe het mooiste vond . -
11 September 2022 - 13:52
Mieke:
Wat weer een geweldig verhaal!
En leuke foto's. -
11 September 2022 - 15:51
Annette Doorn:
Indonesië is voor mij onbekend, maar het tropengevoel ken ik uit mijn reizen naar Thailand. Vanochtend nog een korte toelichting mogen geven ivm de collecte voor 'kinderen in Thailand'. Dankbaar om te mogen doen.
Geniet van je dagen en blijf ons vertellen wat jullie beleven! -
12 September 2022 - 19:01
Ria:
Hoi Jannie en Jan.
Wat leuk om weer ff terug tegaan.
Ik wens jullie veel plezier daar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
