Kijk uit voor de kokosnoten oma
Door: Jannie
Blijf op de hoogte en volg Jannie
12 September 2022 | Indonesië, Purwakarta
‘Hoe laat is het bij jullie?’ vroeg Tiny vanochtend om 7 uur. Toen was het hier 12 uur en had ik al een paar uur in en om het zwembad doorgebracht, enkele smakelijke koppen café Latte gedronken en het tijdschrift ‘schrijven’ van de maand juni gelezen. De zon scheen en het was goed toeven in de schaduw van de palmbomen. Vlak naast mij viel een paartje salamanders uit de boom in de heg. Op de muur hoorde ik een tokeh. Die vind je niet in de bergen in Lembang, wel in het warme laagland aan de Noordkust van Java waar we nu zijn.
Ineens kreeg ik zin om even te facetimen met de kleinkinderen in Haarlem. Annelinde zit op zwemles en was zeer geïnteresseerd in het zwembad. ‘Hoe vaak ben je er al in geweest oma?’ vroeg ze. ‘Drie keer,’ antwoordde ik. Wow, was haar reactie ‘wij hebben nog geeneens ontbeten.’ Josephientje keek verbaasd en een beetje sip naar alle onbekendheid in de verte. Ik kreeg zowaar een beetje heimwee bij het zien van haar vragende ogen. Zou haar graag even willen knuffelen en vertellen dat we over twee weken weer terug zijn. Pieter zat vrolijk als altijd aan tafel en gooide terwijl wij facetimeden snel het halve pak hagelslag op zijn boterham, de boef! ’Klim je in de palmboom?’ stelde Annelinde voor en ik kreeg de waarschuwing mee om uit te kijken dat die kokosnoten niet op mijn hoofd zouden vallen. Dat heeft ze vast ergens in een filmpje gezien, bedenk ik nu.
Mijn plan was om na de lunch naar kantoor te wandelen en dan met Jan mee terug te rijden. Op Google maps bekeek ik de route, en nog eens en nog eens. Bijna 10 kilometer in de zon, bij 33 graden. Hoe meer ik er over nadacht hoe minder zin ik er in had. Terug naar het zwembad? Nee, een paar uurtjes zwemmen en lezen kan ik wel maar dan wil ik weer iets ondernemen, iets beleven. Ineens was daar een appje van Johana. Zij begeleidt het bezoek van Jan aan Ewindo en haalde ons af in Jakarta. Een schat van een vrouw. Ze komt uit Oost Timor, heeft in Australië gestudeerd en mist hier in Purwakarta de zee en het uitzicht vertelde ze. Maar haar baan, als onderzoeker bij Ewindo is fijn en gasten ontvangen kan ze als de beste. ‘Zal ik een auto sturen om je op te halen?’ appt ze. Wauw, mijn wandelplan gooi ik meteen in de prullenbak en een kwartiertje later stap ik in de auto die mij naar het kantoor brengt. Daar loop ik gelijk Pak Glenn, de directeur in de armen. ‘Heb je al geluncht, wil je wat drinken?’ Alweer een superhartelijke ontvangst. Ik vertel dat ik graag wat in beweging wil zijn na alle ritten in de auto de afgelopen week. Johana wijst mij de weg en dan bekijk ik op mijn gemak het hele terrein van het bedrijf. Overal zijn mooie wandelpaden tussen de proefvelden. Op sommige plekken uitkijktorens met schijnwerpers richting de kassen met proeven. Zouden hier ‘s nachts bewakers de boel in de gaten houden? vraag ik mij af. Overal zijn mensen aan het werk. Wat zouden mijn broers dit interessant vinden, de één veredelt wortels en uien. De ander teelt biologisch slazaad (meer dan 20 soorten dit jaar) en allerlei andere biologische groenten en bloemen. Ik maak foto’s van een rijtje bloeiende slaplanten, die groeien in de ‘urban farm.’ Het lijkt de buurttuin wel. Er lopen schaapjes en konijnen! Via leuke bruggetjes kom je in de verschillende delen van de farm. Als ik aan de mensen die er aan het werk zijn vraag of de kleurige huisjes die er langs de kant staan speelhuisjes voor kinderen zijn, lachen zij hartelijk. Nee mevrouw, hier kun je hele instagramabele foto’s maken! Oeps, ik had het kunnen weten, dit is Indonesië [e-1f609]
Na het avondeten zag ik de dames van de Spa achter hun tafeltje zitten. Ik ging even informeren waar de massageruimte was en of ik een aromatherapie massage kon krijgen. Uh, nou we doen altijd de traditionele massage en we komen naar uw kamer, er is hier geen speciale ruimte. Hahaha, ook dit is Indonesië, als je op sommige plekken in Lembang naar de kapper ging, kon je doorlopen naar achteren voor ‘een massage.’ Ik sla even over. Ga lekker schrijven en neem een kopje thee. Jan maakt een verslag van de interviews van vandaag. Dank voor de felicitaties van gisteren, we nemen nog een stukje ananas!
-
12 September 2022 - 18:41
Jacqueline :
Weer n mooi verhaal Jannie!
Even opgezocht waar Puwerkarta ook weer lag...
Ten noorden van Bandung dus in de bergen. Rijstterassen?
Zag ook n plaatje met n soort piep kleine Borobudur....?
Veel plezier !! -
12 September 2022 - 19:26
Martine:
Leuk om een beetje met je mee te reizen Jannie, vertellen kun je als de beste -
12 September 2022 - 21:47
Elja :
Ach ja heimwee naar je kleinkinderen zo herkenbaar .
Een massage ik zou het nog lekker doen .
Vandaag naar een beurs geweest .met het werk
Een wereld van verschil. Maar ook erg leuk .
Mooie nieuwe collectie s bekeken -
13 September 2022 - 18:02
Viviane :
Wauw je zit dus écht in Indonesië? Ik was de kluts kwijt en begreep er niets van. Ik volg je nu wel hoor en lees dat je ook terug naar Nederland komt. Groetjes uit Vlaanderen! -
14 September 2022 - 10:59
Karien :
Hoi Jannie, dankjewel, zo fijn dat jij het allemaal zo beeldend beschrijft!
Bergen zou ik moeten verzetten om daar ooit te komen.
Dit is een hele fijne manier om een beetje bij jou te zijn! Groetjes karien -
22 September 2022 - 23:53
Edwin Van Leeuwen:
Grappig, ik heb op het Wilsonsplein aan Annelinde verteld, dat ze in Indonesie met blote voeten in de palmbomen klimmen en daar kokosnoten uithaalden. Zij legt in Haarlem 'grote jongens' uit hoe je omhoog moet klimmen en is de enige in de stad voor wie dat een 'makkie' is!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
